چندان که نگاه می‌کنم از خیام نیشابوری رباعی 169
1. چندان که نگاه می‌کنم هر سویی
در باغ روان است ز کوثر جویی
خوش باش که پخته‌اند از خیام نیشابوری رباعی 170
1. خوش باش که پخته‌اند سودای تو دی
فارغ شده‌اند از تمنای تو دی
در کارگه کوزه‌گری از خیام نیشابوری رباعی 171
1. در کارگه کوزه‌گری کردم رای
در پایه چرخ دیدم استاد بپای
در گوش دلم گفت فلک از خیام نیشابوری رباعی 172
1. در گوش دلم گفت فلک پنهانی
حکمی که قضا بود ز من میدانی
زان کوزهٔ می که نیست از خیام نیشابوری رباعی 173
1. زان کوزهٔ می که نیست در وی ضرری
پر کن قدحی بخور بمن ده دگری
گر آمدنم بخود بدی از خیام نیشابوری رباعی 174
1. گر آمدنم بخود بدی نامدمی
ور نیز شدن بمن بدی کی شدمی
گر دست دهد ز مغز گندم از خیام نیشابوری رباعی 175
1. گر دست دهد ز مغز گندم نانی
وز می دو منی ز گوسفندی رانی
گر کار فلک به عدل سنجیده از خیام نیشابوری رباعی 176
1. گر کار فلک به عدل سنجیده بدی
احوال فلک جمله پسندیده بدی
هان کوزه‌گرا بپای از خیام نیشابوری رباعی 177
1. هان کوزه‌گرا بپای اگر هشیاری
تا چند کنی بر گل مردم خواری
هنگام صبوح ای صنم از خیام نیشابوری رباعی 178
1. هنگام صبوح ای صنم فرخ پی
برساز ترانه‌ای و پیش‌آور می