چون عهده نمی‌شود کسی از خیام نیشابوری رباعی 1
1. چون عهده نمی‌شود کسی فردا را
حالی خوش دار این دل پرسودا را
برخیز بتا بیا ز بهر دل از خیام نیشابوری رباعی 1
1. برخیز بتا بیا ز بهر دل ما
حل کن به جمال خویشتن مشکل ما
قرآن که مهین کلام خوانند از خیام نیشابوری رباعی 3
1. قرآن که مهین کلام خوانند آن را
گهگاه نه بر دوام خوانند آن را
گر می نخوری طعنه مزن از خیام نیشابوری رباعی 4
1. گر می نخوری طعنه مزن مستان را
بنیاد مکن تو حیله و دستان را
هر چند که رنگ و بوی زیباست از خیام نیشابوری رباعی 5
1. هر چند که رنگ و بوی زیباست مرا
چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا
ماییم و می و مطرب و این از خیام نیشابوری رباعی 6
1. ماییم و می و مطرب و این کنج خراب
جان و دل و جام و جامه پر درد شراب
آن قصر که جمشید در او از خیام نیشابوری رباعی 7
1. آن قصر که جمشید در او جام گرفت
آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت
ابر آمد و باز بر سر سبزه از خیام نیشابوری رباعی 8
1. ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی بادهٔ گلرنگ نمی‌باید زیست
اکنون که گل سعادتت پربار از خیام نیشابوری رباعی 9
1. اکنون که گل سعادتت پربار است
دست تو ز جام می چرا بیکار است
امروز تو را دسترس فردا از خیام نیشابوری رباعی 10
1. امروز تو را دسترس فردا نیست
واندیشهٔ فردات به جز سودا نیست
ای آمده از عالم روحانی از خیام نیشابوری رباعی 11
1. ای آمده از عالم روحانی تفت
حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت
ای چرخ فلک خرابی از از خیام نیشابوری رباعی 12
1. ای چرخ فلک خرابی از کینهٔ توست
بیدادگری شیوهٔ دیرینهٔ توست