گر بر فلکم دست بدی از خیام نیشابوری رباعی 145
1. گر بر فلکم دست بدی چون یزدان
برداشتمی من این فلک را ز میان
مشنو سخن از زمانه از خیام نیشابوری رباعی 146
1. مشنو سخن از زمانه ساز آمدگان
می خواه مروق به طراز آمدگان
می خوردن و گرد نیکوان از خیام نیشابوری رباعی 147
1. می خوردن و گرد نیکوان گردیدن
به زانکه بزرق زاهدی ورزیدن
نتوان دل شاد را به از خیام نیشابوری رباعی 148
1. نتوان دل شاد را به غم فرسودن
وقت خوش خود بسنگ محنت سودن
آن قصر که با چرخ همیزد از خیام نیشابوری رباعی 149
1. آن قصر که با چرخ همیزد پهلو
بر درگه آن شهان نهادندی رو
از آمدن و رفتن ما سودی از خیام نیشابوری رباعی 150
1. از آمدن و رفتن ما سودی کو
وز تار امید عمر ما پودی کو
از تن چو برفت جان پاک از خیام نیشابوری رباعی 151
1. از تن چو برفت جان پاک من و تو
خشتی دو نهند بر مغاک من و تو
می‌خور که فلک بهر از خیام نیشابوری رباعی 152
1. می‌خور که فلک بهر هلاک من و تو
قصدی دارد بجان پاک من و تو
از هر چه بجز می است از خیام نیشابوری رباعی 153
1. از هر چه بجز می است کوتاهی به
می هم ز کف بتان خرگاهی به
بنگر ز صبا دامن گل از خیام نیشابوری رباعی 154
1. بنگر ز صبا دامن گل چاک شده
بلبل ز جمال گل طربناک شده
تا کی غم آن خورم که از خیام نیشابوری رباعی 155
1. تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
یک جرعه می کهن ز ملکی از خیام نیشابوری رباعی 156
1. یک جرعه می کهن ز ملکی نو به
وز هرچه نه می طریق بیرون شو به