رباعیات خیام نیشابوری

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد

1 هر صبح که روی لاله شبنم گیرد بالای بنفشه در چمن خم گیرد

2 انصاف مرا ز غنچه خوش می‌آید کاو دامن خویشتن فراهم گیرد

1 هرگز دل من ز علم محروم نشد کم ماند ز اسرار که معلوم نشد

2 هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز معلومم شد که هیچ معلوم نشد

1 هم دانهٔ امید به خرمن ماند هم باغ و سرای بی تو و من ماند

2 سیم و زر خویش از درمی تا به جوی با دوست بخور گرنه به دشمن ماند

1 یاران موافق همه از دست شدند در پای اجل یکان یکان پست شدند

2 خوردیم ز یک شراب در مجلس عمر دوری دو سه پیشتر ز ما مست شدند

1 یک جام شراب صد دل و دین ارزد یک جرعهٔ می مملکت چین ارزد

2 جز بادهٔ لعل نیست در روی زمین تلخی که هزار جان شیرین ارزد

1 یک قطرهٔ آب بود با دریا شد یک ذرهٔ خاک با زمین یکتا شد

2 آمدشدن تو اندر این عالم چیست آمد مگسی پدید و ناپیدا شد

1 یک نان به دو روز اگر بود حاصل مرد از کوزه شکسته‌ای دمی آبی سرد

2 مأمور کم از خودی چرا باید بود یا خدمت چون خودی چرا باید کرد

1 آن لعل در آبگینهٔ ساده بیار وآن محرم و مونس هر آزاده بیار

2 چون می‌دانی که مدت عالم خاک باد است که زود بگذرد باده بیار

1 از بودنی ای دوست چه داری تیمار وز فکرت بیهوده دل و جان افکار

2 خرم بزی و جهان به شادی گذران تدبیر نه با تو کرده‌اند اول کار