قطعات خالد نقشبندی

1 ای مه برج شرف سروری وی در درج صدف دلبری

2 مهر جان تاب سپهر کمال تازه گل گلبن پیغمبری

3 چند بنفشه ز ریاض دلم منتخب از گلشن و گلعنبری

4 لاف زنان آمد و در دلش با خط تو داعیه همسری

1 بود پیش از کار حارث، نام دیو بد سرشت پس به هر گردون ورا نام دگر شد سرنوشت

2 عابد و زاهد، مودب در چهارم مستحیب خاشع و شاکر مطیع است و عزازل در بهشت

3 خواند ابلیس خدا، یعنی ز رحمت ناامید چون ز گلزار بهشتش راند، در نفرین بهشت

1 یارب به حق تربت سلطان بایزید یارب به قاطعیت برهان بایزید

2 یارب به آشیانه شهباز لامکان یارب به قرب و منزلت جان بایزید

3 یارب به حق وسعت آن مشرب کریم یارب به تشنگی فراوان بایزید

4 یارب به سوز سینه آن پیر نیک بخت یارب به نور مشعل ایمان بایزید

1 امامانی کز ایشان زیب دین است به ترتیب اسمشان میدان چنین است

2 علی، سبطین و جعفر با محمد دو موسی باز زین العابدین است

3 پس از باقر علی و عسگری دان محمد مهدیم زان پس یقین است

1 دوشم خرد به طعنه بگفت ای تباه کار نیکو شدی ز فعل بد خویش شرمسار

2 بگداخت از خجالتم از بس که یاد کرد نا اهلی من و نعم و لطف شهریار

3 تا صبح درمیان من و او نبرد بود او سرزنش نمود مرا و من اعتذار

4 گفتم که اختیار به دستم نبود، گفت در شرع چون رواست کنی نفی اختیار؟

1 داد از تظلم فلک حقه باز داد چندین هزار خرمن هستی به باد داد

2 در گلشن وجود شکفته نشد گلی کآخر ورق ورق نه به خاک فنا فتاد

3 این معدن مروت و این کان عقل و هوش این بحر حلم و منبع عرفان و عدل و داد

4 جانش که طوطی چمن خلد بود، شد آخر به آشیانه اصلی خویش شاد

1 موسم عید است و ما نومید از دیدار یار عالمی در عیش و نوش و ما و چشم اشکبار

2 هر کسی با یار در گشت گلستان است و من زاشک سرخم شد کنار از داغ هجران لاله زار

3 جان نثار مقدم جانان نکرده، دم به دم چیست بهره از تفرجگاه بحث جان نثار

4 بینوا و دل پر از خار و غریب و دردمند دست بر دل، سر به زانو، چشم در ره، دل فگار

1 ما هر علم و حاکم لولاک اوحدی ممالک ادراک

2 داور دهر و حامی اسلام اعلم و اعمل و همه ادراک

3 طالع سعد، احمد مرسل سحر را محو کرده در املاک

1 سلامی جانفزا چون نشاه می تحیاتی فزون تر زان پیاپی

2 بر آن نو باوه باغ جوانی که باشد زهر بی او زندگانی

1 ای شده در دهر به دانش علم وی زده بر مهر ز عنبر رقم

2 نامه اندوه زدایت رسید شکوه کنان از من و رنج و الم

3 سلسله اش مرغ روان را چو دام رایحه اش اخگر دل را چو دم

4 در حق تو نیست قصوری مرا لیک، به آن جان عزیزت قسم