قطعات خالد نقشبندی

1 ز چنگ این سپهر چنگ پشت چنگ سان نالم مکن عیبم که قامت گشته از نیرنگ آن نالم

2 ز بی مهری و بدعهدی این گردون دون پرور ز سفاکی و دم سردی این خونخواره عالم

3 یکی دوزخ شرر آه هویدا شد پی مردم انیس خسروان شد باز نامد همچو اقبالم

4 پی تاریخ جانش از زبان حال هاتف وار کفانی خالدا دار النعیم گفت فی الحالم

1 ای ملک شیوه فرخنده شعار وی فلک پایه عالی مقدار

2 کان فضل و هنر و مهر و وفا منبع شرم و ادب، کوه وقار

3 مفخر زمره دانشمندان هستی و نیست در این کار انکار

4 رو به مطلب نهم اولی است، از آنک برتری زانچه نویسم صد بار

1 ای گشته من فگار بی تو نومید ز زندگانی خویش

2 زارم چو کشی به درد هجران می ترس از نوجوانی خویش

3 تا چند فراشم گذاری یاد آر ز مهربانی خویش

4 تا بی تو نزیستم، نکردم اقرار به سخت جانی خویش

1 آرام رفت از دل و آرام جان ندید جان بر لب آمد و رخ آن مهربان ندید

2 بر گلشن خزان رسیده رویم ز اشک سرخ بس جویبار خون شد و سرو و روان ندید

3 شد دامنم چمن ز گل اشک ای دریغ آن نونهال روضه باغ جنان ندید

4 درد سری که دیده ام از یاد خط او از شهپری دل دیوانگان ندید

1 ای رام ترا ابلق چرخ سرکش از یمن شه عادل افریدون وش

2 شاهی که سرا سیمه شود زال فلک چون رستم اگر پای نهد بر برش

3 این نامه مرسوله برش عرضه بدار از وجه کرم اینهمه تصدیع بکش

4 ما ساکن نفتیم هوا آتش بار جز آب که در نفت زید با آتش

1 ای از مژه ات غرقه به خون استادم وز خط تو در قید جنون استادم

2 دلداده دیده خمار آلودت عالم همه وز جمله فزون استادم

3 شیدای دو آهوی شکار اندازت صد چون من و صد هزار چون استادم

1 نسیما گرفتند ره بر در آن سرو دلجویت بگو ای زمره شیر افکنان نخجیر آهویت

2 ز طول مدت هجران و شام محنت دوری تو مانی زنده، خالد گشت قربان دو ابرویت

1 آنکه صد فضل بر روان دارد هر که سودای نام آن دارد

2 نام نامی او به بیت اخیر همچو در در صدف مکان دارد

3 گنج فضل است و معدن عرفان زیبد ار خالدش نهان دارد

4 آنچنان جای کرده در دل تنگ تو مپندار جای جان دارد

1 فرید دهر ملا صالح راد که تا بد داد علم و فضل می داد

2 روانش بود مرغ گلشن قدس روان شد سوی نزهتگاه خود شاد

3 ستون علم و عمان معانی همه استادها را بود استاد

4 رقم زد خامه تاریخ وفاتش که از پا آن ستون علم افتاد

1 هزبر بیشه مردی سلیم بن محمود آنکه به نوک نیزه اش بس عقده واناشده، واشد

2 ز کینش رزمگه شد دشت چین از بس تن بی جان تو می گوئی ز جبهه ش قابض الارواح هویدا شد

3 تمنا داشت پیش شیر شیران داور اعظم کشد خود را و آخر عمر او در این تمنا شد

4 بسوی آشیان قدس در پرواز شد جانش روانش طوطی نرهتگه فردوس اعلی شد