قطعات خالد نقشبندی

1 از روم تا به هند گرفتیم جان به کف بهر نثار مرقد شه بوعلی شرف

2 بر وی قسم به جان عزیز مبارزش کاندر وفاش کرد جوانی خود تلف

3 هست این غلام را به درش حاجت عظیم لطفی کنند و باز رهانندش از اسف

4 باشد در آستانش امید شفاعتی در حضرتی که یافت ازو هند صد شرف

1 ای خون فشرده در دل یاقوتت از رقم تیر فلک چو قوس ز رشک شده است خم

2 این بارهاست کز پی یک نامه سیاه آدم روانه گشت، نه لا بود و نه نعم

3 چون تو سوار شاهی و بیمی زمات نیست آن به صریح گویی و رخ ناوری به هم

4 این بار می فرست وگرنه ز دست تو خواهیم برد شکوه به شاه فلک همم

1 ای شده در دهر به دانش علم وی زده بر مهر ز عنبر رقم

2 نامه اندوه زدایت رسید شکوه کنان از من و رنج و الم

3 سلسله اش مرغ روان را چو دام رایحه اش اخگر دل را چو دم

4 در حق تو نیست قصوری مرا لیک، به آن جان عزیزت قسم

1 ز چنگ این سپهر چنگ پشت چنگ سان نالم مکن عیبم که قامت گشته از نیرنگ آن نالم

2 ز بی مهری و بدعهدی این گردون دون پرور ز سفاکی و دم سردی این خونخواره عالم

3 یکی دوزخ شرر آه هویدا شد پی مردم انیس خسروان شد باز نامد همچو اقبالم

4 پی تاریخ جانش از زبان حال هاتف وار کفانی خالدا دار النعیم گفت فی الحالم

1 خالد بیا و عزم سفر زین مقام کن بر روضه رضا به دل و جان سلام کن

2 از گفتگوی خام روافض دلم گرفت بر بند بار و قطع سخنهای خام کن

3 بدعت سرای طوس نه جای اقامت است برخیز و روی دل به در پیر جام کن

4 از خاک قندهار و هری نیز درگذر مقصود دل چو خاص بود ترک عام کن

1 داد از این گردون دون، فریاد ازین نیست جز مردان حق را در کمین

2 بحر احسان، کوه عرفان، کان جود فخر دوران، ناصب اعلام دین

3 میرعثمان آنکه رای روشنش بود نظم ملک را حیل المتین

4 گشت جانش تیر قدرت را هدف باد بر وی رحمت از جان آفرین

1 خون شد دلم، نسیم صبا غمگسار شد بر دشت شهرزور، دمی رهگذار شو

2 رفت آنکه ما به عیش در آن بوم بگذریم زینهار تو وکیل من دل فگار شو

3 می بوس خاک آن چمن و بعد از آن روان نزدیک بارگاه بت پرده دار شو

4 واکن به صد هزار ادب بند برقعش حیران نقش خامه پروردگار شو

1 بحمدالله که از اقبال و بخت خسرو ثانی در درج مروت، اختر برج جهانبانی

2 چراغ دودمان شیر شیران، شاه گردون جاه حسن بیگ آنگه زیبد نور چشم عالمش خوانی

3 ز آزاری که عالم از غمش بودند در ماتم به اندک مدتی صحت بیافت از فضل یزدانی

4 سزد از شکر این نعمت اگر کروبیان هر دم به سجده سر فرو آرند چون افراد انسانی

1 زهی شهنشه عالی و ظل یزدانی قرین دولت و شوکت، خلیل رحمانی

2 کف سخای ترا بحر گفتم و دل گفت قیاس بحر ز کف می کنی ز نادانی

3 چنین کریم و خردمند و دادگر که توئی چه جای حاتم طائی و شاه ساسانی

4 تویی ز غایت عدلت همیشه گرگ و پلنگ روند خانه به خانه ز بهر چوپانی

1 ای مه برج شرف سروری وی در درج صدف دلبری

2 مهر جان تاب سپهر کمال تازه گل گلبن پیغمبری

3 چند بنفشه ز ریاض دلم منتخب از گلشن و گلعنبری

4 لاف زنان آمد و در دلش با خط تو داعیه همسری