قطعات خالد نقشبندی

وگر قصه جویی، حکایت دراز است

به ابحاث محمود و نقل ایاز است

هر آیینه محبوب بنده نواز است

نه بهره به به تحریر سوز و گداز است

صد جم بر آستان جلالت کمین گداست

حاتم بخیل و آصف نادان و خورسهاست

دیوانه وش ز بال و پر رنجم از هماست

برگشت از آن و عازم تحریر مدعاست

به ترتیب اسمشان میدان چنین است

دو موسی باز زین العابدین است

محمد مهدیم زان پس یقین است

چندین هزار خرمن هستی به باد داد

کآخر ورق ورق نه به خاک فنا فتاد

این بحر حلم و منبع عرفان و عدل و داد

آخر به آشیانه اصلی خویش شاد

هر که سودای نام آن دارد

همچو در در صدف مکان دارد

زیبد ار خالدش نهان دارد

تو مپندار جای جان دارد

به نوک نیزه اش بس عقده واناشده، واشد

تو می گوئی ز جبهه ش قابض الارواح هویدا شد

کشد خود را و آخر عمر او در این تمنا شد

روانش طوطی نرهتگه فردوس اعلی شد

خس و خارش به نظر سنبل و ریحان آمد

دلم از شادی او سخت به افغان آمد

نکهتش رشک ده روضه رضوان آمد

گفت دل عنبر سارا و پشیمان آمد

خویش خون گشته از روی محمد

نظر دارد بر ابروی محمد

شکوه چشم آهوی محمد

اسیر آن دو جادوی محمد

جان بر لب آمد و رخ آن مهربان ندید

بس جویبار خون شد و سرو و روان ندید

آن نونهال روضه باغ جنان ندید

از شهپری دل دیوانگان ندید

یارب به قاطعیت برهان بایزید

یارب به قرب و منزلت جان بایزید

یارب به تشنگی فراوان بایزید

یارب به نور مشعل ایمان بایزید