به سر ماه فکنده طیلسانی از خواجوی کرمانی غزل 892
1. به سر ماه فکنده طیلسانی
در سرو کشیده پرنیانی
دلا بر عالم جان زن علم از خواجوی کرمانی غزل 893
1. دلا بر عالم جان زن علم زین دیر جسمانی
که جانرا انس ممکن نیست با این جن انسانی
دی سیر برآمد دلم از روز از خواجوی کرمانی غزل 894
1. دی سیر برآمد دلم از روز جوانی
جانم به لب آمد ز غم و درد نهانی
گهم رانی و گه دشنام خوانی از خواجوی کرمانی غزل 895
1. گهم رانی و گه دشنام خوانی
تو دانی گر بخوانی ور برانی
چگونه سرو روان گویمت از خواجوی کرمانی غزل 896
1. چگونه سرو روان گویمت که عین روانی
نه محض جوهر روحی که روح جوهر جانی
سقی الله ایام وصل الغوانی از خواجوی کرمانی غزل 897
1. سقی الله ایام وصل الغوانی
علی غفلة من صروف الزمان
اروض الخلدام مغنی الغوانی از خواجوی کرمانی غزل 898
1. اروض الخلدام مغنی الغوانی
اضؤ الخد ام برق یمانی
بدینسان که از ما جهانی از خواجوی کرمانی غزل 899
1. بدینسان که از ما جهانی جهانی
که با کس نمانی و با کس نمانی
نه آخر تو آنی که ما را از خواجوی کرمانی غزل 900
1. نه آخر تو آنی که ما را زیانی
نه آخر توانی که ما را زیانی
مگر بدیده مجنون نظر از خواجوی کرمانی غزل 901
1. مگر بدیده مجنون نظر کنی ورنی
چگونه در نظر آید جمال طلعت لیلی
در باز جان گر آرزوی جان از خواجوی کرمانی غزل 902
1. در باز جان گر آرزوی جان طلب کنی
بگذر ز سر اگر سر و سامان طلب کنی
ای دل اگر دیو نئی ملک از خواجوی کرمانی غزل 903
1. ای دل اگر دیو نئی ملک سلیمان چکنی
با رخ آن جان جهان آرزوی جان چکنی