ای مقیمان درت را عالمی از خواجوی کرمانی غزل 881
1. ای مقیمان درت را عالمی در هر دمی
رهروان راه عشقت هر دمی در عالمی
روی تو گر بدیدمی جان از خواجوی کرمانی غزل 882
1. روی تو گر بدیدمی جان بتو بر فشاندمی
صبرم اگر مدد شدی دل ز تو واستاندمی
حریفان مست و مدهوشند از خواجوی کرمانی غزل 883
1. حریفان مست و مدهوشند و شادروان خراب از می
من از بادام ساقی مست و مستان مست خواب از می
بادهٔ گلگون مرا و طلعت از خواجوی کرمانی غزل 884
1. بادهٔ گلگون مرا و طلعت سلمی
شربت کوثر ترا و جنت اعلی
ای از حیای لعل لبت آب از خواجوی کرمانی غزل 885
1. ای از حیای لعل لبت آب گشته می
خورشید پیش آتش روی تو کرده خوی
ز تو با تو راز گویم به از خواجوی کرمانی غزل 886
1. ز تو با تو راز گویم به زبان بی‌زبانی
به تو از تو راه جویم به نشان بی‌نشانی
خرامنده سروی به رخ گلستانی از خواجوی کرمانی غزل 887
1. خرامنده سروی به رخ گلستانی
فروزنده ماهی به لب دلستانی
چون نداری جان معنی معنی از خواجوی کرمانی غزل 888
1. چون نداری جان معنی معنی جانرا چه دانی
چون ندیدی کان گوهر گوهر کانرا چه دانی
ایا صبا خبری کن مرا از از خواجوی کرمانی غزل 889
1. ایا صبا خبری کن مرا از آن که تو دانی
بدان زمین گذری کن در آن زمان که تو دانی
برو ای باد بهاری بدیاری از خواجوی کرمانی غزل 890
1. برو ای باد بهاری بدیاری که تو دانی
خبری بر ز من خسته بیاری که تو دانی
کامت اینست که هر لحظه از خواجوی کرمانی غزل 891
1. کامت اینست که هر لحظه ز پیشم رانی
وردت اینست که بیگانهٔ خویشم خوانی