تشنه‌ام تا بکی آخر بده آبی ساقی از خواجوی غزل 869
1. تشنه‌ام تا بکی آخر بده آبی ساقی
فی حشای اضطرمت نایرة الا شواق
تبسمت الزهر والمزن باک از خواجوی غزل 870
1. تبسمت الزهر والمزن باک
و غررت الودق و الدیک حاک
دلکم برد بغارت ز برم دلبرکی از خواجوی غزل 871
1. دلکم برد بغارت ز برم دلبرکی
سر فرو کرده پری پیکرک از منظرکی
چون نیست ما را با او وصالی از خواجوی غزل 872
1. چون نیست ما را با او وصالی
کاجی بکویش بودی مجالی
دوش بر طرف چمن گلبانگ می‌زد بلبلی از خواجوی غزل 873
1. دوش بر طرف چمن گلبانگ می‌زد بلبلی
می‌فکند از ناله هر دم در گلستان غلغلی
خوشا شراب محبت ز ساغر ازلی از خواجوی غزل 874
1. خوشا شراب محبت ز ساغر ازلی
قدح بروی صبوحی کشان لم یزلی
راه بی پایان عشقت را نیابم منزلی از خواجوی غزل 875
1. راه بی پایان عشقت را نیابم منزلی
قلزم پر شور شوقت را نبینم ساحلی
یا من الیک میلی قف ساعة قبیلی از خواجوی غزل 876
1. یا من الیک میلی قف ساعة قبیلی
بالدمع بل ذیلی هذا نصیب لیلی
یا ملولا عن سلامی انت فی‌الدنیا مرامی از خواجوی غزل 877
1. یا ملولا عن سلامی انت فی‌الدنیا مرامی
کلما اعرضت عنی زدت شوقا فی غرامی
گر آفتاب نباشد تو ماه چهره تمامی از خواجوی غزل 878
1. گر آفتاب نباشد تو ماه چهره تمامی
که آفتاب بلندی چو بر کنارهٔ بامی
کس به نیکی نبرد نام من از بدنامی از خواجوی غزل 879
1. کس به نیکی نبرد نام من از بدنامی
زانکه در شهر شدم شهره بدرد آشامی
ای رفته پیش چشمهٔ نوش تو آب می از خواجوی غزل 880
1. ای رفته پیش چشمهٔ نوش تو آب می
چشم تو مست خواب و تو مست و خراب می