ای شمع چگل دوش در ایوان که بودی از خواجوی غزل 845
1. ای شمع چگل دوش در ایوان که بودی
وی سرو روان دی بگلستان که بودی
هیچ شکر چو آن دهان دیدی از خواجوی غزل 846
1. هیچ شکر چو آن دهان دیدی
هیچ تنگ شکر چنان دیدی
چه خوش باشد دمی با دوستداری از خواجوی غزل 847
1. چه خوش باشد دمی با دوستداری
نشسته در میان لاله زاری
تو آن ماه زهره جبینی و آن سرو لاله عذاری از خواجوی غزل 848
1. تو آن ماه زهره جبینی و آن سرو لاله عذاری
که بر لاله غالیه سائی و از طره غالیه باری
یا باری البرایا یا زاری الذراری از خواجوی غزل 849
1. یا باری البرایا یا زاری الذراری
یا راعی الرعایا یا مجری الجواری
آب رخ ما بری و باد شماری از خواجوی غزل 850
1. آب رخ ما بری و باد شماری
خون دل ما خوری و باک نداری
ای دلم بسته ز زلف سیهت زناری از خواجوی غزل 851
1. ای دلم بسته ز زلف سیهت زناری
نافهٔ مشک تتار از سر زلفت تاری
ای نفس مشک بیز باد بهاری از خواجوی غزل 852
1. ای نفس مشک بیز باد بهاری
غالیه بوئی مگر نسیم نگاری
بخوبی چو یار من نباشد یاری از خواجوی غزل 853
1. بخوبی چو یار من نباشد یاری
نگاری مهوشی بتی عیاری
ای مهر ماه روی ترا زهره مشتری از خواجوی غزل 854
1. ای مهر ماه روی ترا زهره مشتری
بر مشتریت پردهٔ دیبای ششتری
ای که بر دیدهٔ صاحب‌نظران می‌گذری از خواجوی غزل 855
1. ای که بر دیدهٔ صاحب‌نظران می‌گذری
پرده بردار که تا خلق ببینند پری
گل سوری دگر بجلوه گری از خواجوی غزل 856
1. گل سوری دگر بجلوه گری
می‌کند صید بلبل سحری