با لعل او ز جوهر جان در گذشته‌ایم از خواجوی غزل 678
1. با لعل او ز جوهر جان در گذشته‌ایم
با قامتش ز سرو روان در گذشته‌ایم
ما حاصل از جهان غم دلبر گرفته‌ایم از خواجوی غزل 679
1. ما حاصل از جهان غم دلبر گرفته‌ایم
وز جان به جان دوست که دل برگرفته‌ایم
ما قدح کشتی و دل را همچو دریا کرده‌ایم از خواجوی غزل 680
1. ما قدح کشتی و دل را همچو دریا کرده‌ایم
چون صدف دامن پر از للی لالا کرده‌ایم
چون ما بکفر زلف تو اقرار کرده‌ایم از خواجوی غزل 681
1. چون ما بکفر زلف تو اقرار کرده‌ایم
تسبیح و خرقه در سر زنار کرده‌ایم
به گدائی به سر کوی شما آمده‌ایم از خواجوی غزل 682
1. به گدائی به سر کوی شما آمده‌ایم
دردمندیم و بامید دوا آمده‌ایم
باز هشیار برون رفته و مست آمده‌ایم از خواجوی غزل 683
1. باز هشیار برون رفته و مست آمده‌ایم
وز می لعل لبت باده پرست آمده‌ایم
ما بدرگاه تو از کوی نیاز آمده‌ایم از خواجوی غزل 684
1. ما بدرگاه تو از کوی نیاز آمده‌ایم
به هوایت ز ره دور و دراز آمده‌ایم
ما به نظارهٔ رویت به جهان آمده‌ایم از خواجوی غزل 685
1. ما به نظارهٔ رویت به جهان آمده‌ایم
وز عدم پی به پِیَت نعره‌زنان آمده‌ایم
کشتی ما کو که ما زورق درآب افکنده‌ایم از خواجوی غزل 686
1. کشتی ما کو که ما زورق درآب افکنده‌ایم
در خرابات مغان خود را خراب افکنده‌ایم
اشارت کرده بودی تا بیایم از خواجوی غزل 687
1. اشارت کرده بودی تا بیایم
بگو چون بی سر و بی پا بیایم
ما ز رخ کار خویش پرده بر انداختیم از خواجوی غزل 688
1. ما ز رخ کار خویش پرده بر انداختیم
با رخ دلدار خویش نرد نظر باختیم
ما دلی ایثار او کردیم و جانی یافتیم از خواجوی غزل 689
1. ما دلی ایثار او کردیم و جانی یافتیم
گوهری در پایش افکندیم و کانی یافتیم