وقتست کز ورای سراپردهٔ عدم از خواجوی غزل 643
1. وقتست کز ورای سراپردهٔ عدم
سلطان گل بساحت بستان زند علم
با روی چون گلنارش از برگ سمن باز آمدم از خواجوی غزل 644
1. با روی چون گلنارش از برگ سمن باز آمدم
با زلف عنبر بارش از مشک ختن باز آمدم
رخشنده‌تر از مهر رخش ماه ندیدم از خواجوی غزل 645
1. رخشنده‌تر از مهر رخش ماه ندیدم
خوشتر ز ره عشق بتان راه ندیدم
نکنم حدیث شکر چو لبت گزیدم از خواجوی غزل 646
1. نکنم حدیث شکر چو لبت گزیدم
چه کنم نبات مصری چو شکر مزیدم
روزی به سر کوی خرابات رسیدم از خواجوی غزل 647
1. روزی به سر کوی خرابات رسیدم
در کوی خرابان یکی مغبچه دیدم
نشان روی تو جستم به هر کجا که رسیدم از خواجوی غزل 648
1. نشان روی تو جستم به هر کجا که رسیدم
ز مهر در تو نشانی ندیدم و نشنیدم
بلبلان که رساند نسیم باغ ارم از خواجوی غزل 649
1. بلبلان که رساند نسیم باغ ارم
بتشنگان که دهد آب چشمهٔ زمزم
ایدل ار خواهی به دولتخانهٔ جانت برم از خواجوی غزل 650
1. ایدل ار خواهی به دولتخانهٔ جانت برم
ور حدیث جان نگوئی پیش جانانت برم
دوش می‌آید نگار بربرم از خواجوی غزل 651
1. دوش می‌آید نگار بربرم
گفتم ای آرام جان و دلبرم
چو برکشی علم قربت از حریم حرم از خواجوی غزل 652
1. چو برکشی علم قربت از حریم حرم
ز ما ببادیه یاد آر از طریق کرم
بزن بنوک خدنگم که پیش دست تو میرم از خواجوی غزل 653
1. بزن بنوک خدنگم که پیش دست تو میرم
چو جان فدای تو کردم چه غم ز خنجر و تیرم
اشکست که می‌گردد در کوی تو همرازم از خواجوی غزل 654
1. اشکست که می‌گردد در کوی تو همرازم
و آهست که می‌آید در عشق تو دمسازم