حن فی روض الهوی قلبی کماناح الحمام از خواجوی غزل 619
1. حن فی روض الهوی قلبی کماناح الحمام
قم بتغرید الحمایم و اسقنی کاس المدام
گر چه من آب رخ از خاک درت یافته‌ام از خواجوی غزل 620
1. گر چه من آب رخ از خاک درت یافته‌ام
گرد خاطر همه از رهگذرت یافته‌ام
من ز دست دیده و دل در بلا افتاده‌ام از خواجوی غزل 621
1. من ز دست دیده و دل در بلا افتاده‌ام
ای عزیزان چون کنم چون مبتلا افتاده‌ام
سلامی به جانان فرستاده‌ام از خواجوی غزل 622
1. سلامی به جانان فرستاده‌ام
به آرام دل جان فرستاده‌ام
گر نگویم دوستی از دوستانت بوده‌ام از خواجوی غزل 623
1. گر نگویم دوستی از دوستانت بوده‌ام
سالها آخر نه مرغ بوستانت بوده‌ام
هیچ می‌دانی که دیشب در غمش چون بوده‌ام از خواجوی غزل 624
1. هیچ می‌دانی که دیشب در غمش چون بوده‌ام
مرغ و ماهی خفته و من تا سحر نغنوده‌ام
چو نام تو در نامه‌ای دیده‌ام از خواجوی غزل 625
1. چو نام تو در نامه‌ای دیده‌ام
به نامت که بردیده مالیده‌ام
هردم آرد باد صبح از روضهٔ رضوان پیام از خواجوی غزل 626
1. هردم آرد باد صبح از روضهٔ رضوان پیام
کاخر ای دلمردگان جز باده من یحیی العظام
چشم پرخواب گشودی و ببستی خوابم از خواجوی غزل 627
1. چشم پرخواب گشودی و ببستی خوابم
و آتش چهره نمودی و ببردی آبم
دل گل زنده گردد از دم خم از خواجوی غزل 628
1. دل گل زنده گردد از دم خم
گل دل تازه گردد از نم خم
ای تنم کرده ز غم موئی و در مو زده خم از خواجوی غزل 629
1. ای تنم کرده ز غم موئی و در مو زده خم
وی دلم یک سر مو وز سر موئی شده کم
چو چشم مست تو می پرستم از خواجوی غزل 630
1. چو چشم مست تو می پرستم
چو درج لعل تو نیست هستم