باغبان گو برو باد مپیما کز گل از خواجوی غزل 607
1. باغبان گو برو باد مپیما کز گل
بدم سرد سحر باز نیاید بلبل
خوشا با دوستان در بوستان گل از خواجوی غزل 608
1. خوشا با دوستان در بوستان گل
که خوش باشد بروی دوستان گل
مرا که نیست به خاک درت امید وصول از خواجوی غزل 609
1. مرا که نیست به خاک درت امید وصول
کجا به منزل قربت بود مجال نزول
یا مسرع الشمال اذا تحصل الوصول از خواجوی غزل 610
1. یا مسرع الشمال اذا تحصل الوصول
بلغ تحیتی و سلامی کما اقول
سپیده دم که برآمد خروش بانگ رحیل از خواجوی غزل 611
1. سپیده دم که برآمد خروش بانگ رحیل
برفت پیش سرشک من آب دجله و نیل
نوبتی صبح برآمد ببام از خواجوی غزل 612
1. نوبتی صبح برآمد ببام
نوبت عشاق بگوی ای غلام
برآمد بانگ مرغ و نوبت بام از خواجوی غزل 613
1. برآمد بانگ مرغ و نوبت بام
کنون وقت میست و نوبت جام
آفتابست یا ستارهٔ بام از خواجوی غزل 614
1. آفتابست یا ستارهٔ بام
که پدید آمد از کنارهٔ بام
تبت یا ذا الجلال و الا کرام از خواجوی غزل 615
1. تبت یا ذا الجلال و الا کرام
من جمیع الذنوب و اثام
خوشا به مجلس شوریدگان دردآشام از خواجوی غزل 616
1. خوشا به مجلس شوریدگان دردآشام
به یاد لعل لبش نوش کرده جام مدام
مگر که صبح من امشب اسیر گشت به شام از خواجوی غزل 617
1. مگر که صبح من امشب اسیر گشت به شام
وگرنه رخ بنمودی ز چرخ آینه‌فام
عارض ترکان نگر در چین جعد مشک فام از خواجوی غزل 618
1. عارض ترکان نگر در چین جعد مشک فام
تا جمال حور مقصورات بینی فی الخیام