برقع از رخ برفکن ای لعبت از خواجوی کرمانی غزل 48
1. برقع از رخ برفکن ای لعبت مشکین نقاب
در دم صبح از شب تاریک بنمای آفتاب
رفت دوشم نفسی دیدهٔ گریان از خواجوی کرمانی غزل 49
1. رفت دوشم نفسی دیدهٔ گریان در خواب
دیدم آن نرگس پرفتنهٔ فتان در خواب
ای ز چشمت رفته خواب از از خواجوی کرمانی غزل 50
1. ای ز چشمت رفته خواب از چشم خواب
وآب رویت برده آب از روی آب
ای چشم نیم‌خواب تو از از خواجوی کرمانی غزل 51
1. ای چشم نیم‌خواب تو از من ربوده خواب
وی زلف تابدار تو بر مه فکنده تاب
ای لب لعلت ز آب زندگانی از خواجوی کرمانی غزل 52
1. ای لب لعلت ز آب زندگانی برده آب
ما ز چشم می پرستت مست و چشمت مست خواب
گوئیا عزم ندارد که شود از خواجوی کرمانی غزل 53
1. گوئیا عزم ندارد که شود روز امشب
یا درآید ز در آن شمع شب افروز امشب
چند سوزیم من و شمع شبستان از خواجوی کرمانی غزل 54
1. چند سوزیم من و شمع شبستان همه شب
چند سازیم چنین بی سر و سامان همه شب
طمع مدار که دوری گزینم از خواجوی کرمانی غزل 55
1. طمع مدار که دوری گزینم از رخ خوب
که نیست شرط محبت جدائی از محبوب
طره مشکین نباشد بر رخ از خواجوی کرمانی غزل 56
1. طره مشکین نباشد بر رخ جانان غریب
زانک نبود سنبل سیراب در بستان غریب
ای که از سرچشمهٔ نوشت از خواجوی کرمانی غزل 57
1. ای که از سرچشمهٔ نوشت برفت آب نبات
مردهٔ مرجان جان‌افزای تست آب حیات
ای که شهد شکربن تو برد از خواجوی کرمانی غزل 58
1. ای که شهد شکربن تو برد آب نبات
خاک خاک کف پای تو شود آب حیات
پیش اسبت رخ نهم ز آنرو از خواجوی کرمانی غزل 59
1. پیش اسبت رخ نهم ز آنرو که غم نبود زمات
در وفایت جان ببازم تا کجا یابم وفات