برقع از رخ برفکن ای لعبت مشکین نقاب از خواجوی غزل 48
1. برقع از رخ برفکن ای لعبت مشکین نقاب
در دم صبح از شب تاریک بنمای آفتاب
رفت دوشم نفسی دیدهٔ گریان در خواب از خواجوی غزل 49
1. رفت دوشم نفسی دیدهٔ گریان در خواب
دیدم آن نرگس پرفتنهٔ فتان در خواب
ای ز چشمت رفته خواب از چشم خواب از خواجوی غزل 50
1. ای ز چشمت رفته خواب از چشم خواب
وآب رویت برده آب از روی آب
ای چشم نیم‌خواب تو از من ربوده خواب از خواجوی غزل 51
1. ای چشم نیم‌خواب تو از من ربوده خواب
وی زلف تابدار تو بر مه فکنده تاب
ای لب لعلت ز آب زندگانی برده آب از خواجوی غزل 52
1. ای لب لعلت ز آب زندگانی برده آب
ما ز چشم می پرستت مست و چشمت مست خواب
گوئیا عزم ندارد که شود روز امشب از خواجوی غزل 53
1. گوئیا عزم ندارد که شود روز امشب
یا درآید ز در آن شمع شب افروز امشب
چند سوزیم من و شمع شبستان همه شب از خواجوی غزل 54
1. چند سوزیم من و شمع شبستان همه شب
چند سازیم چنین بی سر و سامان همه شب
طمع مدار که دوری گزینم از رخ خوب از خواجوی غزل 55
1. طمع مدار که دوری گزینم از رخ خوب
که نیست شرط محبت جدائی از محبوب
طره مشکین نباشد بر رخ جانان غریب از خواجوی غزل 56
1. طره مشکین نباشد بر رخ جانان غریب
زانک نبود سنبل سیراب در بستان غریب
ای که از سرچشمهٔ نوشت برفت آب نبات از خواجوی غزل 57
1. ای که از سرچشمهٔ نوشت برفت آب نبات
مردهٔ مرجان جان‌افزای تست آب حیات
ای که شهد شکربن تو برد آب نبات از خواجوی غزل 58
1. ای که شهد شکربن تو برد آب نبات
خاک خاک کف پای تو شود آب حیات
پیش اسبت رخ نهم ز آنرو که غم نبود زمات از خواجوی غزل 59
1. پیش اسبت رخ نهم ز آنرو که غم نبود زمات
در وفایت جان ببازم تا کجا یابم وفات