شبی که راه هم آه آتش افشان از خواجوی کرمانی غزل 25
1. شبی که راه هم آه آتش افشان را
ز دود سینه کنم تیره چشم کیوان را
اگر در جلوه میری سمند از خواجوی کرمانی غزل 26
1. اگر در جلوه میری سمند باد جولان را
بفرما تا فرو روبم به مژگان خاک میدان را
چو در گره فکنی آن کمند از خواجوی کرمانی غزل 27
1. چو در گره فکنی آن کمند پر چین را
چوتاب طره به هم بر زنی همه چین را
آنکه بر هر طرفی منتظرانند از خواجوی کرمانی غزل 28
1. آنکه بر هر طرفی منتظرانند او را
ننگرد هیچ که خلقی نگرانند او را
رحم بر گدایان نیست ماه از خواجوی کرمانی غزل 29
1. رحم بر گدایان نیست ماه نیمروزی را
مهرماش چندان نیست ماه نیمروزی را
بده آن راح روان پرور ریحانی از خواجوی کرمانی غزل 30
1. بده آن راح روان پرور ریحانی را
که به کاشانه کشیم آن بت روحانی را
خرقه رهن خانهٔ خمار دارد از خواجوی کرمانی غزل 31
1. خرقه رهن خانهٔ خمار دارد پیر ما
ای همه رندان مرید پیر ساغر گیر ما
آب آتش میبرد خورشید شب‌پوش از خواجوی کرمانی غزل 32
1. آب آتش میبرد خورشید شب‌پوش شما
میرود آب حیات از چشمهٔ نوش شما
آن تن ماست یا میان شما از خواجوی کرمانی غزل 33
1. آن تن ماست یا میان شما
وان دل ماست یا دهان شما
اگر سرم برود در سر وفای از خواجوی کرمانی غزل 34
1. اگر سرم برود در سر وفای شما
ز سر برون نرود هرگزم هوای شما
آن ماه مهر پیکر نامهربان از خواجوی کرمانی غزل 35
1. آن ماه مهر پیکر نامهربان ما
گفت ای بنطق طوطی شکرستان ما
مغنی وقت آن آمد که بنوازی از خواجوی کرمانی غزل 36
1. مغنی وقت آن آمد که بنوازی رباب
صبوحست ای بت ساقی بده شراب