ای ماه قیچاقی شب است از از خواجوی کرمانی غزل 13
1. ای ماه قیچاقی شب است از سر بِنِهْ بَغطاق را
بگشای بند یِلمه و در بند کن قبچاق را
مگذار مطرب را دمی کز چنگ از خواجوی کرمانی غزل 14
1. مگذار مطرب را دمی کز چنگ بنهد چنگ را
در آبگون ساغر فکن آن آب آتش رنگ را
دست گیرید درین واقعه از خواجوی کرمانی غزل 15
1. دست گیرید درین واقعه کافتاد مرا
که نماندست کنون طاقت بیداد مرا
یاد باد آنکه بروی تو نظر از خواجوی کرمانی غزل 16
1. یاد باد آنکه بروی تو نظر بود مرا
رخ و زلفت عوض شام و سحر بود مرا
ساقیا وقت صبوح آمد بیار از خواجوی کرمانی غزل 17
1. ساقیا وقت صبوح آمد بیار آن جام را
می پرستانیم در ده بادهٔ گلفام را
ای ترک آتش رخ بیار آن آب از خواجوی کرمانی غزل 18
1. ای ترک آتش رخ بیار آن آب آتش فام را
وین جامهٔ نیلی ز من بستان و در ده جام را
مگذر ای یار و درین واقعه از خواجوی کرمانی غزل 19
1. مگذر ای یار و درین واقعه مگذار مرا
چون شدم صید تو بر گیر و نگهدار مرا
میرود آب رخ از بادهٔ گلرنگ از خواجوی کرمانی غزل 20
1. میرود آب رخ از بادهٔ گلرنگ مرا
میزند راه خرد زمزمهٔ چنگ مرا
کجا خبر بود از حال ما حبیبان از خواجوی کرمانی غزل 21
1. کجا خبر بود از حال ما حبیبان را
که از مرض نبود آگهی طبیبان را
بگوئید ای رفیقان ساربان از خواجوی کرمانی غزل 22
1. بگوئید ای رفیقان ساربان را
که امشب باز دارد کاروان را
آخر ای یار فراموش مکن از خواجوی کرمانی غزل 23
1. آخر ای یار فراموش مکن یاران را
دل سرگشته به دست آر جگرخواران را
ای به ناوک زده چشم تو یک‌اندازان از خواجوی کرمانی غزل 24
1. ای به ناوک زده چشم تو یک‌اندازان را
کشته افعی تو در حلقه فسون‌سازان را