طره بفشان و مرا بیش پریشان از خواجوی کرمانی غزل 488
1. طره بفشان و مرا بیش پریشان مگذار
پرده بگشای و مرا بسته هجران مگذار
...
بجز نسیم که یابد نصیبی از خواجوی کرمانی غزل 489
1. بجز نسیم که یابد نصیبی از گلزار
که یک گلست در این باغ و عندلیب هزار
...
چو هست قرب حقیقی چه غم از خواجوی کرمانی غزل 490
1. چو هست قرب حقیقی چه غم ز بعد مزار
نظر بقربت یارست نی بقرب دیار
...
ماه یا جنتست یا رخسار از خواجوی کرمانی غزل 491
1. ماه یا جنتست یا رخسار
شهد یا شکرست یا گفتار
...
ای نغمهٔ خوشت دم داود از خواجوی کرمانی غزل 492
1. ای نغمهٔ خوشت دم داود را شعار
وی عندلیب را نفست کرده شرمسار
...
سبحان من یسبحه الرمل از خواجوی کرمانی غزل 493
1. سبحان من یسبحه الرمل فی القفار
سبحان من تقدسه الحوت فی البحار
...
قلم گرفتم و می‌خواستم از خواجوی کرمانی غزل 494
1. قلم گرفتم و می‌خواستم که بر طومار
تحیتی بنویسم بسوی یار و دیار
...
منم ز مهر رخت روی کرده از خواجوی کرمانی غزل 495
1. منم ز مهر رخت روی کرده در دیوار
چو سایه بر رهت افتاده زیر دیوار
...
ای خوشا وصل یار و فصل از خواجوی کرمانی غزل 496
1. ای خوشا وصل یار و فصل بهار
نغمهٔ بلبل و گل و گلزار
...
حبذا پای گل و صبحدم و از خواجوی کرمانی غزل 497
1. حبذا پای گل و صبحدم و فصل بهار
باده در دست و هوا در سر و لب بر لب یار
...
مائیم و عشق و کنج خرابات از خواجوی کرمانی غزل 498
1. مائیم و عشق و کنج خرابات و روی یار
ساقی ز جام لعل لبت باده‌ای بیار
...
آشنای تو ز بیگانه و خویشش از خواجوی کرمانی غزل 499
1. آشنای تو ز بیگانه و خویشش چه خبر
و آنکه قربان رهت گشت ز کیشش چه خبر
...