ما را ز پردهٔ تو دل از از خواجوی کرمانی غزل 500
1. ما را ز پردهٔ تو دل از پرده شد بدر
بردار پرده‌ای ز پس پرده پرده در
...
ای دل ار سودای جانان از خواجوی کرمانی غزل 501
1. ای دل ار سودای جانان داری از جان درگذر
ور دل از جان بر نمی‌گیری ز جانان درگذر
...
شمسهٔ چین را طلوع ازطرف از خواجوی کرمانی غزل 502
1. شمسهٔ چین را طلوع ازطرف بغتاقش نگر
چینیانرا بندهٔ چین بغلتاقش نگر
...
ای تتق بسته از تیره شب از خواجوی کرمانی غزل 503
1. ای تتق بسته از تیره شب برقمر
طوطی خطت افکنده پر برشکر
...
بوستان جنتست و سروم از خواجوی کرمانی غزل 504
1. بوستان جنتست و سروم حور
تیره شب ظلمتست و ما هم نور
...
زهی طناب سراپردهٔ تو از خواجوی کرمانی غزل 505
1. زهی طناب سراپردهٔ تو گیسوی حور
بزن سریر توجه ببارگاه سرور
...
گر یار یار باشدت ای یار از خواجوی کرمانی غزل 506
1. گر یار یار باشدت ای یار غم مخور
گنجت چو دست می‌دهد از مار غم مخور
...
دوری از ما مکن ای چشم از خواجوی کرمانی غزل 507
1. دوری از ما مکن ای چشم بد از روی تو دور
زانکه جانی تو و از جان نتوان بود صبور
...
برافکن سایبان ظلمت از خواجوی کرمانی غزل 508
1. برافکن سایبان ظلمت از نور
که باد از روی خوبت چشم بد دور
...
بیار باده که شب ظلمتست از خواجوی کرمانی غزل 509
1. بیار باده که شب ظلمتست و شاهد نور
شراب کوثر و مجلس بهشت و ساقی حور
...
پندم به چه عقل می‌دهد از خواجوی کرمانی غزل 510
1. پندم به چه عقل می‌دهد پیر
بندم بچه جرم می‌نهد میر
...
معلوم نگردد سخن عشق از خواجوی کرمانی غزل 511
1. معلوم نگردد سخن عشق بتقریر
کایات مودت نبود قابل تفسیر
...