مهرهٔ مهر چو از حقه مینا از خواجوی کرمانی غزل 441
1. مهرهٔ مهر چو از حقه مینا بنمود
ماه من طلعت صبح از شب یلدا بنمود
...
چشمت دل پر ز تاب خواهد از خواجوی کرمانی غزل 442
1. چشمت دل پر ز تاب خواهد
مستست از آن کباب خواهد
...
دلم بی وصل جانان جان از خواجوی کرمانی غزل 443
1. دلم بی وصل جانان جان نخواهد
که عاشق جان بی جانان نخواهد
...
جان بر افشان اگرت صحبت از خواجوی کرمانی غزل 444
1. جان بر افشان اگرت صحبت جانان باید
خون دل نوش اگرت آرزوی جان باید
...
هرکه با نرگس سرمست تو از خواجوی کرمانی غزل 445
1. هرکه با نرگس سرمست تو در کار آید
روز وشب معتکف خانهٔ خمار آید
...
سحر چو بوی گل از طرف مرغزار از خواجوی کرمانی غزل 446
1. سحر چو بوی گل از طرف مرغزار برآید
نوای زیر و بم از جان مرغ زار برآید
...
پیداست که از دود دم ما از خواجوی کرمانی غزل 447
1. پیداست که از دود دم ما چه برآید
یا خود ز وجود و عدم ما چه برآید
...
بسالی کی چنان ماهی برآید از خواجوی کرمانی غزل 448
1. بسالی کی چنان ماهی برآید
وگر آید ز خرگاهی برآید
...
گوئی بت من چون ز شبستان از خواجوی کرمانی غزل 449
1. گوئی بت من چون ز شبستان بدر آید
حوریست که از روضهٔ رضوان بدر آید
...
به خشم رفتهٔ ما گر به از خواجوی کرمانی غزل 450
1. به خشم رفتهٔ ما گر به صلح باز آید
سعادت ابدی از درم فراز آید
...
بلبل دلشده از گل به چه از خواجوی کرمانی غزل 451
1. بلبل دلشده از گل به چه رو باز آید
که دلش هر نفس از شوق بپرواز آید
...
عشقست که چون پرده ز رخ از خواجوی کرمانی غزل 452
1. عشقست که چون پرده ز رخ باز گشاید
در دیدهٔ صاحب‌نظران حسن نماید
...