راستی را در سپاهان خوش بود آواز رود از خواجوی غزل 429
1. راستی را در سپاهان خوش بود آواز رود
در میان باغ کاران یا کنار زنده رود
نقش رویت بچه رو از دل پر خون برود از خواجوی غزل 430
1. نقش رویت بچه رو از دل پر خون برود
با خیال لبت از چشم چو جیحون برود
ترک تیرانداز من کز پیش لشکر می‌رود از خواجوی غزل 431
1. ترک تیرانداز من کز پیش لشکر می‌رود
دلربا می‌آیدم در چشم و دلبر می‌رود
تشنهٔ غنچه سیراب ترا آب چه سود از خواجوی غزل 432
1. تشنهٔ غنچه سیراب ترا آب چه سود
مردهٔ نرگس پر خواب ترا خواب چه سود
باش تا روی تو خورشید جهانتاب شود از خواجوی غزل 433
1. باش تا روی تو خورشید جهانتاب شود
بشکر خنده عقیقت شکر ناب شود
ایکه هر دم عنبرت بر نسترن چنبر شود از خواجوی غزل 434
1. ایکه هر دم عنبرت بر نسترن چنبر شود
سنبل از گل برفکن تا خانه پر عنبر شود
هر کو نظر کند بتو صاحب‌نظر شود از خواجوی غزل 435
1. هر کو نظر کند بتو صاحب‌نظر شود
وانکش خبر شود ز غمت بیخبر شود
بیا که بی سر زلفت مرا بسر نشود از خواجوی غزل 436
1. بیا که بی سر زلفت مرا بسر نشود
خیالت از سر پر شور من بدر نشود
گر مرا بخت درین واقعه یاور نشود از خواجوی غزل 437
1. گر مرا بخت درین واقعه یاور نشود
چکنم صبر کنم گر چه میسر نشود
گرمی خسرو و شیرین بشکر کم نشود از خواجوی غزل 438
1. گرمی خسرو و شیرین بشکر کم نشود
شعف لیلی‌و مجنون بنظر کم نشود
عجب از قافله دارم که بدر می‌نشود از خواجوی غزل 439
1. عجب از قافله دارم که بدر می‌نشود
تا ز خون دل من مرحله تر می‌نشود
زهی لعل تو در درج منضود از خواجوی غزل 440
1. زهی لعل تو در درج منضود
عذارت آتش و زلف سیه دود