زلف هندوی تو در تابست از خواجوی کرمانی غزل 191
1. زلف هندوی تو در تابست و ما را تاب نیست
چشم جادوی تو در خوابست و ما را خواب نیست
بدایت غم عشاق را نهایت از خواجوی کرمانی غزل 192
1. بدایت غم عشاق را نهایت نیست
نهایت ره مشتاقرا بدایت نیست
هیچ روئی نیست کز چرخ از خواجوی کرمانی غزل 193
1. هیچ روئی نیست کز چرخ سیه رو زرد نیست
کار هیچ آزاده‌ئی زین آسیا برگرد نیست
کو دل که او بدام غمت پای از خواجوی کرمانی غزل 194
1. کو دل که او بدام غمت پای بند نیست
صیدی بدست کن که سرش در کمند نیست
هیچکس نیست که منظور از خواجوی کرمانی غزل 195
1. هیچکس نیست که منظور مرا ناظر نیست
گر چه بر منظرش ادارک نظر قادر نیست
عشق سلطانیست کو را حاجت از خواجوی کرمانی غزل 196
1. عشق سلطانیست کو را حاجت دستور نیست
طائران عشق را پرواز گه جز طور نیست
اینجا نماز زنده‌دلان از خواجوی کرمانی غزل 197
1. اینجا نماز زنده‌دلان جز نیاز نیست
وآنرا که در نیاز نبینی نماز نیست
مرغ جانرا هر دو عالم از خواجوی کرمانی غزل 198
1. مرغ جانرا هر دو عالم آشیانی بیش نیست
حاصلم زین قرص زرین نیم نانی بیش نیست
روضهٔ خلد برین بستانسرائی از خواجوی کرمانی غزل 199
1. روضهٔ خلد برین بستانسرائی بیش نیست
طوطی خوش خوان جان دستانسرائی بیش نیست
حذر کن ز یاری که یاریش از خواجوی کرمانی غزل 200
1. حذر کن ز یاری که یاریش نیست
بشودست از آنکو نگاریش نیست
ورطهٔ پر خطر عشق ترا از خواجوی کرمانی غزل 201
1. ورطهٔ پر خطر عشق ترا ساحل نیست
راه پر آفت سودای ترا منزل نیست
آن نگینی که منش می‌طلبم از خواجوی کرمانی غزل 202
1. آن نگینی که منش می‌طلبم با جم نیست
وان مسیحی که منش دیده‌ام از مریم نیست