ای فدای قامتت هر سرو از خواجوی کرمانی غزل 179
1. ای فدای قامتت هر سرو بستانی که هست
در حیا از چشم من هر ابر نیسانی که هست
ایکه از دفتر حسنت مه از خواجوی کرمانی غزل 180
1. ایکه از دفتر حسنت مه تابان بابیست
آتش روی تو در عین لطافت آبیست
از روضهٔ نعیم جمالش از خواجوی کرمانی غزل 181
1. از روضهٔ نعیم جمالش روایتیست
و آشوب چین زلف تو در هر ولایتیست
ای پیک صبا حال پری چهرهٔ از خواجوی کرمانی غزل 182
1. ای پیک صبا حال پری چهرهٔ ما چیست
وی مرغ سلیمان خبر آخر ز سبا چیست
ز زلفش نافهٔ تاتار تاریست از خواجوی کرمانی غزل 183
1. ز زلفش نافهٔ تاتار تاریست
که هر تار از سر زلفش تتاریست
برسر کوی عشق بازاریست از خواجوی کرمانی غزل 184
1. برسر کوی عشق بازاریست
که رخی همچو زر بدیناریست
ترا که طرهٔ مشکین و خط از خواجوی کرمانی غزل 185
1. ترا که طرهٔ مشکین و خط زنگاریست
چه غم ز چهره زرد و سرشک گلناریست
جان من جان مرا چون ضرر از خواجوی کرمانی غزل 186
1. جان من جان مرا چون ضرر از بیماریست
نظری کن که بجانم خطر از بیماریست
نفسی همدم ما باش که عالم از خواجوی کرمانی غزل 187
1. نفسی همدم ما باش که عالم نفسیست
کان کسی نیست که هرلحظه دلش پیش کسیست
غرهٔ ما جز آن عارض شهرآرا از خواجوی کرمانی غزل 188
1. غرهٔ ما جز آن عارض شهرآرا نیست
شاخ شمشاد چو آن قامت سروآسا نیست
نشان بی نشانان بی نشانیست از خواجوی کرمانی غزل 189
1. نشان بی نشانان بی نشانیست
زبان بی زبانان بی زبانیست
بتی که طره او مجمع پریشانیست از خواجوی کرمانی غزل 190
1. بتی که طره او مجمع پریشانیست
لب شکر شکنش گوهر بدخشانیست