غزلیات خواجوی کرمانی

1 رخسار تو شمع کایناتست وز قند تو شور در نباتست

2 ریحان خط سیاه شیرین پیرامن شکرت نباتست

3 خضرست مگر که سرنوشتش برگوشهٔ چشمهٔ حیاتست

4 برعرصه حسن شاه گردون پیش دو رخ تو شاه ماتست

1 ما هم از شب سایبان برآفتاب انداختست سروم از ریحان تر برگل نقاب انداختست

2 برکنار لاله‌زار عارضش باد صبا سنبل سیراب را در پیچ وتاب انداختست

3 حلقه‌های جعد چین بر چین مه‌فرسای را یک بیک در حلق جانم چون طناب انداختست

4 تا کند مرغ دلم را چون کبوتر پای بند برکنار دانه دام از مشک ناب انداختست

1 ایکه لبت آب شکر ریختست بر سمنت مشگ سیه بیختست

2 نقش ترا خامهٔ نقاش صنع بر ورق جان من انگیختست

3 ساقی از آن آب چو آتش بیار کاتش دل آب رخم ریختست

4 با تو محالست برآمیختن گرچه غمت با گلم آمیختست

1 کارم از دست دل فرو بستست عقلم از جام عشق سرمستست

2 زلف او در تکسرست ولیک دل شوریده حال من خستست

3 با دلم کس نمی کند پیوند بجز از حاجبش که پیوستست

4 هر کجا در زمانه دلبندیست دل در آن زلف دلگسل بستست

1 خطی کز تیره شب برخور نوشتست چه خطست آن که بس در خور نوشتست

2 اگر چه در خورست آن خط ولیکن خطا کردست کان برخور نوشست

3 خطا گفتم مگر سلطان حسنش براتی بر شه خاور نوشتست

4 و گر نی اجری خیل حبش را خراج روم بر قیصر نوشتست

1 جان ما بر آتش و گیسوی جانان تافتست سنبلش در پیچ و ما را رشتهٔ جان تافتست

2 آن دو افعی سیاه مهره بازش از چه روی همچو ثعبان برکف موسی عمران تافتست

3 جادوی مردم فریب او چو خوابم بسته است زلف هندویش چرا نعلم بدانسان تافتست

4 گر نمی‌خواهد که ما را رشتهٔ جان بگسلد آن طناب چنبری بهر چه چندان تافتست

1 ایکه زلف سیهت برگل روی آشفتست زآتش روی تو آب گل سوری رفتست

2 در دهانت سخنست ار چه بشیرین سخنی لب شکر شکنت عذر دهانت گفتست

3 همچو خورشید رخ اندر پس دیوار مپوش زانکه کس چشمهٔ خورشید به گل ننهفتست

4 دل گم گشته که بر خاک درت می‌جستم گوئیا زلف تو دارد که بسی آشفتست

1 جانم از غم بلب رسیدهٔ تست دلم از دیده خون چکیدهٔ تست

2 راستی را قد خمیدهٔ من نقشی از ابروی خمیدهٔ تست

3 طوطی جانم از پی شکرت زآشیان بدن پریدهٔ تست

4 با لب لعل روح پرور تو جوهر روح پروریدهٔ تست

1 گر حرص زیردست و طمع زیر پای تست سلطان وقت خویشی و سلطان گدای تست

2 ای صاحب اجل که روی در قفای دل رخش امل مران که اجل در قفای تست

3 گر نفس راه می‌زندت کاین طریق نیست از ره مرو که پیر خرد رهنمای تست

4 زین تابخانه رخت برون بر که کاینات یک غرفه بر در حرم کبریای تست

1 مگذر ز ما که خاطر ما در قفای تست دل بر امید وعده وجان در قفای تست

2 سهلست اگر رضای تو ترک رضای ماست مقصود ما ز دنیی و عقبی رضای تست

3 زین پس چو سرفدای قفای تو کرده‌ایم ما را مران ز پیش که دل در قفای تست

4 گردن ببند مینهم و سر ببندگی خواهی ببخش و خواه بکش رای رای تست