چون امیدم بریده نیست ز تو از خاقانی قطعه 180
1. چون امیدم بریده نیست ز تو
همه رنجی که باشدم شاید
شنوده‌ای دم خاقانی از مدیح کسان از خاقانی قطعه 181
1. شنوده‌ای دم خاقانی از مدیح کسان
کنون هجای خسان می‌شنو که هم شاید
که گفت آنکه خاقانی سحرپیشه از خاقانی قطعه 182
1. که گفت آنکه خاقانی سحرپیشه
دگر خاص درگاه سلطان نشاید
آسمان داند که گاه نظم و نثر از خاقانی قطعه 183
1. آسمان داند که گاه نظم و نثر
بر زمین چون من مبرز کس ندید
خاقانیا ز عارضهٔ درد دل منال از خاقانی قطعه 184
1. خاقانیا ز عارضهٔ درد دل منال
کز ناله هیچ درد نشان بهی ندید
روزی میان بادیه بر لشکر عجم از خاقانی قطعه 185
1. روزی میان بادیه بر لشکر عجم
دست عرب چو غمزهٔ ترکان سنان کشید
سلاطین نژادا خلیفه پناها از خاقانی قطعه 186
1. سلاطین نژادا خلیفه پناها
توئی مملکت بخش و اسلام پرور
یکی دو زایند آبستنان مادر طبع از خاقانی قطعه 187
1. یکی دو زایند آبستنان مادر طبع
ز من بزاد به یکباره صدهزار پسر
خاقانیا به تقویت دوست دل مبند از خاقانی قطعه 188
1. خاقانیا به تقویت دوست دل مبند
وز غصهٔ نکایت دشمن جگر مخور
چون من خطر زدم به فراق از پی وحید از خاقانی قطعه 189
1. چون من خطر زدم به فراق از پی وحید
جان از پی وحید برآمد بدان خطر
جهان پیمانه را ماند به عینه از خاقانی قطعه 190
1. جهان پیمانه را ماند به عینه
که چون پر شد تهی گردد به هر بار
نیست در ایام چیزی از وفا نایافت‌تر از خاقانی قطعه 191
1. نیست در ایام چیزی از وفا نایافت‌تر
کیمیا شد اهل، بل کز کیمیا نایافت‌تر