دل به سودای تو سر اندازد از خاقانی شروانی قصیده 47
1. دل به سودای تو سر اندازد
سر ز عشقت کله براندازد
...
منتظری تا ز روزگار از خاقانی شروانی قصیده 48
1. منتظری تا ز روزگار چه خیزد
عقل بخندد کز انتظار چه خیزد
...
تشنهٔ دل به آب می‌نرسد از خاقانی شروانی قصیده 49
1. تشنهٔ دل به آب می‌نرسد
دیده جز بر سراب می‌نرسد
...
آن مصر مملکت که تو دیدی از خاقانی شروانی قصیده 50
1. آن مصر مملکت که تو دیدی خراب شد
و آن نیل مکرمت که شنیدی سراب شد
...
خوی فلک بین که چه ناپاک از خاقانی شروانی قصیده 51
1. خوی فلک بین که چه ناپاک شد
طبع جهان بین که چه غمناک شد
...
دیر خبر یافتی که یار از خاقانی شروانی قصیده 52
1. دیر خبر یافتی که یار تو گم شد
جام جم از دست اختیار تو گم شد
...
ای دل به سر مویی آزاد از خاقانی شروانی قصیده 53
1. ای دل به سر مویی آزاد نخواهی شد
مویی شدی اندر غم، هم شاد نخواهی شد
...
جام طرب کش که صبح کام از خاقانی شروانی قصیده 54
1. جام طرب کش که صبح کام برآمد
خندهٔ صبح از دهان جام برآمد
...
چه سبب سوی خراسان شدنم از خاقانی شروانی قصیده 55
1. چه سبب سوی خراسان شدنم نگذارند
عندلیبم به گلستان شدنم نگذارند
...
لطف ملک العرش به من از خاقانی شروانی قصیده 56
1. لطف ملک العرش به من سایه برافکند
تا بر دل گم بوده مرا کرد خداوند
...
بس بس ای طالع خاقانی از خاقانی شروانی قصیده 57
1. بس بس ای طالع خاقانی چند
چند چندش به بلا داری بند
...
الصبوح ای دل که جان از خاقانی شروانی قصیده 58
1. الصبوح ای دل که جان خواهم فشاند
دست هستی بر جهان خواهم فشاند
...