دل به سودای تو سر اندازد از خاقانی قصیده 47
1. دل به سودای تو سر اندازد
سر ز عشقت کله براندازد
منتظری تا ز روزگار چه خیزد از خاقانی قصیده 48
1. منتظری تا ز روزگار چه خیزد
عقل بخندد کز انتظار چه خیزد
تشنهٔ دل به آب می‌نرسد از خاقانی قصیده 49
1. تشنهٔ دل به آب می‌نرسد
دیده جز بر سراب می‌نرسد
آن مصر مملکت که تو دیدی خراب شد از خاقانی قصیده 50
1. آن مصر مملکت که تو دیدی خراب شد
و آن نیل مکرمت که شنیدی سراب شد
خوی فلک بین که چه ناپاک شد از خاقانی قصیده 51
1. خوی فلک بین که چه ناپاک شد
طبع جهان بین که چه غمناک شد
دیر خبر یافتی که یار تو گم شد از خاقانی قصیده 52
1. دیر خبر یافتی که یار تو گم شد
جام جم از دست اختیار تو گم شد
ای دل به سر مویی آزاد نخواهی شد از خاقانی قصیده 53
1. ای دل به سر مویی آزاد نخواهی شد
مویی شدی اندر غم، هم شاد نخواهی شد
جام طرب کش که صبح کام برآمد از خاقانی قصیده 54
1. جام طرب کش که صبح کام برآمد
خندهٔ صبح از دهان جام برآمد
چه سبب سوی خراسان شدنم نگذارند از خاقانی قصیده 55
1. چه سبب سوی خراسان شدنم نگذارند
عندلیبم به گلستان شدنم نگذارند
لطف ملک العرش به من سایه برافکند از خاقانی قصیده 56
1. لطف ملک العرش به من سایه برافکند
تا بر دل گم بوده مرا کرد خداوند
بس بس ای طالع خاقانی چند از خاقانی قصیده 57
1. بس بس ای طالع خاقانی چند
چند چندش به بلا داری بند
الصبوح ای دل که جان خواهم فشاند از خاقانی قصیده 58
1. الصبوح ای دل که جان خواهم فشاند
دست هستی بر جهان خواهم فشاند