دوش چون خورشید را مصروع از خاقانی شروانی قصیده 71
1. دوش چون خورشید را مصروع خاور ساختند
ماه نو را چون حمایل چفته پیکر ساختند
...
طره مفشان کز هلالت از خاقانی شروانی قصیده 72
1. طره مفشان کز هلالت عید جان برساختند
طیره منشین کز جمالت عید لشکر ساختند
...
سرورانی که مرا تاج از خاقانی شروانی قصیده 73
1. سرورانی که مرا تاج سرند
از سر قدر همه تاجورند
...
امروز مال و جاه خسان از خاقانی شروانی قصیده 74
1. امروز مال و جاه خسان دارند
بازار دهر بوالهوسان دارند
...
مرد آن بود که از سر دردی از خاقانی شروانی قصیده 75
1. مرد آن بود که از سر دردی قدم زند
درد آن بود که بر دل مردان رقم زند
...
غصه بر هر دلی که کار از خاقانی شروانی قصیده 76
1. غصه بر هر دلی که کار کند
آب چشم آتشین نثار کند
...
صورت نمی‌بندد مرا از خاقانی شروانی قصیده 77
1. صورت نمی‌بندد مرا کان شوخ پیمان نشکند
کام من اندر دل شکست امید در جان نشکند
...
راز دلم جور روزگار از خاقانی شروانی قصیده 78
1. راز دلم جور روزگار برافکند
پردهٔ صبرم فراق یار برافکند
...
گردون نقاب صبح به عمدا از خاقانی شروانی قصیده 79
1. گردون نقاب صبح به عمدا برافکند
راز دل زمانه به صحرا برافکند
...
نوروز برقع از رخ زیبا از خاقانی شروانی قصیده 80
1. نوروز برقع از رخ زیبا برافکند
بر گستوان به دلدل شهبا برافکند
...
شب روان چو رخ صبح آینه از خاقانی شروانی قصیده 81
1. شب روان چو رخ صبح آینه سیما بینند
کعبه را چهره در آن آینه پیدا بینند
...