راه نفسم بسته شد از آه جگر تاب از خاقانی قصیده 24
1. راه نفسم بسته شد از آه جگر تاب
کو هم نفسی تا نفسی رانم ازین باب
شاه را تاج ثنا دادم نخواهم بازخواست از خاقانی قصیده 25
1. شاه را تاج ثنا دادم نخواهم بازخواست
شه مرا نانی که داد ار باز می‌خواهد رواست
راحت از راه دل چنان برخاست از خاقانی قصیده 26
1. راحت از راه دل چنان برخاست
که دل اکنون ز بند جان برخاست
قلم بخت من شکسته سر است از خاقانی قصیده 27
1. قلم بخت من شکسته سر است
موی در سر ز طالع هنر است
طبع کافی که عسکر هنر است از خاقانی قصیده 28
1. طبع کافی که عسکر هنر است
چون نی عسکری همه شکر است
دل صید زلف اوست به خون در نکوتر است از خاقانی قصیده 29
1. دل صید زلف اوست به خون در نکوتر است
وان صید کان اوست نگون‌سر نکوتر است
رستم و بهرام را بهم چه مصاف است از خاقانی قصیده 30
1. رستم و بهرام را بهم چه مصاف است
این دو خلف را بهم چه خشم و خلاف است
شهری به فتنه شد که فلانی از آن ماست از خاقانی قصیده 31
1. شهری به فتنه شد که فلانی از آن ماست
ما عشق دان ماست
صبح تا آستین برافشانده است از خاقانی قصیده 32
1. صبح تا آستین برافشانده است
دامن عنبر تر افشانده است
دل روی مراد از آن ندیده است از خاقانی قصیده 33
1. دل روی مراد از آن ندیده است
کز اهل دلی نشان ندیده است
این پرده کاسمان جلال آستان اوست از خاقانی قصیده 34
1. این پرده کاسمان جلال آستان اوست
ابری است کافتاب شرف در عنان اوست
نه به دولت نظری خواهم داشت از خاقانی قصیده 35
1. نه به دولت نظری خواهم داشت
نه ز سلوت اثری خواهم داشت