راه نفسم بسته شد از از خاقانی شروانی قصیده 24
1. راه نفسم بسته شد از آه جگر تاب
کو هم نفسی تا نفسی رانم ازین باب
...
شاه را تاج ثنا دادم از خاقانی شروانی قصیده 25
1. شاه را تاج ثنا دادم نخواهم بازخواست
شه مرا نانی که داد ار باز می‌خواهد رواست
...
راحت از راه دل چنان از خاقانی شروانی قصیده 26
1. راحت از راه دل چنان برخاست
که دل اکنون ز بند جان برخاست
...
قلم بخت من شکسته سر از خاقانی شروانی قصیده 27
1. قلم بخت من شکسته سر است
موی در سر ز طالع هنر است
...
طبع کافی که عسکر هنر از خاقانی شروانی قصیده 28
1. طبع کافی که عسکر هنر است
چون نی عسکری همه شکر است
...
دل صید زلف اوست به خون از خاقانی شروانی قصیده 29
1. دل صید زلف اوست به خون در نکوتر است
وان صید کان اوست نگون‌سر نکوتر است
...
رستم و بهرام را بهم از خاقانی شروانی قصیده 30
1. رستم و بهرام را بهم چه مصاف است
این دو خلف را بهم چه خشم و خلاف است
...
شهری به فتنه شد که فلانی از خاقانی شروانی قصیده 31
1. شهری به فتنه شد که فلانی از آن ماست
ما عشق دان ماست
...
صبح تا آستین برافشانده از خاقانی شروانی قصیده 32
1. صبح تا آستین برافشانده است
دامن عنبر تر افشانده است
...
دل روی مراد از آن ندیده از خاقانی شروانی قصیده 33
1. دل روی مراد از آن ندیده است
کز اهل دلی نشان ندیده است
...
این پرده کاسمان جلال از خاقانی شروانی قصیده 34
1. این پرده کاسمان جلال آستان اوست
ابری است کافتاب شرف در عنان اوست
...
نه به دولت نظری خواهم از خاقانی شروانی قصیده 35
1. نه به دولت نظری خواهم داشت
نه ز سلوت اثری خواهم داشت
...