قصاید در دیوان اشعار خاقانی شروانی

1 تا دل من دل به قناعت نهاد ملک جهان را به جهان بازداد

2 دفتر آز از بر من برگرفت مصحف عزلت عوض آن نهاد

3 خسرو خرسندی من در ربود تاج کیانی ز سر کیقباد

4 نیز فریبم ندهد طمع و جمع نیز حجابم نشود بود و باد

1 دوش برون شد ز دلو یوسف زرین نقاب کرد بر آهنگ صبح جای به جای انقلاب

2 یوسف رسته ز دلو مانده چو یونس به حوت صبح دم از هیبتش حوت بیفکند ناب

3 باد بهاری فشاند عنبر بحری به صبح تا صدف آتشین کرد به ماهی شتاب

4 تا که هوا شد به صبح کورهٔ ماورد ریز بر سر سیل روان شیشه‌گر آمد حباب

1 عهد عشق نیکوان بدرود باد وصل و هجران هر دوان بدرود باد

2 بر بساط ناز و در میدان کام صلح و جنگ نیکوان بدرود باد

3 سبزه‌ای کان بود دام آهوان بر سر سرو جوان بدرود باد

4 چون گوزنان هوی از جان برکشم کان شکار آهوان بدرود باد

1 نافهٔ آهو شده است ناف زمین از صبا عقد دو پیکر شده است پیکر باغ از هوا

2 روح روان است آب بی‌عمل امتحان زر خلاص است خاک بی‌اثر کیمیا

3 شاخ شکوفه فشان سنقر کانند خرد هر نفسی بال و پر ریخته‌شان از قضا

4 دفتر گل را فلک کرد به شنگرف رنگ زرین شیرازه زد هر ورقی را جدا

1 این پرده کاسمان جلال آستان اوست ابری است کافتاب شرف در عنان اوست

2 این ابر بین که معتکف اوست آفتاب وین آفتاب کابر کرم سایبان اوست

3 این پرده گرنه صحن بهشت است پس چرا رضوان مجاور حرم روضه سان اوست

4 این پرده گرنه بحر محیط است پس چرا اصداف ملک را گهر اندر نهان اوست

1 رستم و بهرام را بهم چه مصاف است این دو خلف را بهم چه خشم و خلاف است

2 مایهٔ سودا در این صداع چه چیز است سود محاکا در این حدیث چه لاف است

3 معجز این گر نهنگ بحر فشان است حجت آن اژدهای کوه شکاف است

4 از پی یک صره‌ای ز سیم و زر زرد بر دو محک سپیدشان چه مصاف است

1 شهری به فتنه شد که فلانی از آن ماست ما عشق دان ماست

2 آنجا که دست ماست درو حلقه زان اوست وانجا که پای اوست سر و سجده زان ماست

3 هر دل که زیر سایهٔ زلفش نشان دهند مرغی است پر بریده که از آشیان ماست

4 تا بر درش به داغ سگی نامزد شدیم گردون درم خرید سگ پاسبان ماست

1 طبع کافی که عسکر هنر است چون نی عسکری همه شکر است

2 قطرهٔ کوثر و قمطرهٔ هند از شکرهای لفظ او اثر است

3 نه کلکش به نیشکر ماند کز پی تب بریدن بشر است

4 گل شکر را ز رشک نیشکرش زهر در حلق و خار در جگر است

1 آن مصر مملکت که تو دیدی خراب شد و آن نیل مکرمت که شنیدی سراب شد

2 سرو سعادت از تف خذلان زگال گشت و اکنون بر آن زگال جگرها کباب شد

3 از سیل اشک بر سر طوفان واقعه خوناب قبه قبه به شکل حباب شد

4 چل گز سرشک خون ز برخاک بر گذشت لابل چهل قدم ز بر ماهتاب شد

1 عارضهٔ تازه بین که رخ به من آورد درد کهن بارگیر خویشتن آورد

2 تب زده لرزم چو آفتاب همه شب دور فلک بین که بر سرم چه فن آورد

3 تفته چو شمعم زبان سیاه چو شمعی کز تف گریه گذار در لگن آورد

4 شمع نه دندانه گردد از شکن آخر در تنم آسیب تب همان شکن آورد