از همه عالم شده‌ام بر کران از خاقانی قصیده 163
1. از همه عالم شده‌ام بر کران
بسته به سودای تو جان بر میان
شاعر ساحر منم اندر جهان از خاقانی قصیده 164
1. شاعر ساحر منم اندر جهان
در سخن از معجزه صاحب قران
ای نایب عیسی از دو مرجان از خاقانی قصیده 165
1. ای نایب عیسی از دو مرجان
وی کرده ز آتش آب حیوان
اکنون که گشاد گل گریبان از خاقانی قصیده 166
1. اکنون که گشاد گل گریبان
دست من و دامن گلستان
یعقوب دلم، ندیم احزان از خاقانی قصیده 167
1. یعقوب دلم، ندیم احزان
یوسف صفتم، مقیم زندان
هان! ای دل ِ عبرت‌بین! از دیده عبر کن! هان! از خاقانی قصیده 168
1. هان! ای دل ِ عبرت‌بین! از دیده عبر کن! هان!
ایوان ِ مدائن را آیینه‌ی عبرت دان!
دوش چو سلطان چرخ تافت به مغرب عنان از خاقانی قصیده 169
1. دوش چو سلطان چرخ تافت به مغرب عنان
گشت ز سیر شهاب روی هوا پر سنان
کژ خاطران که عین خطا شد صوابشان از خاقانی قصیده 170
1. کژ خاطران که عین خطا شد صوابشان
مخراق اهل مخرقه مالک رقابشان
زین بیش آبروی نریزم برای نان از خاقانی قصیده 171
1. زین بیش آبروی نریزم برای نان
آتش دهم به روح طبیعی به جای نان
نکهت حور است یا هوای صفاهان از خاقانی قصیده 172
1. نکهت حور است یا هوای صفاهان
جبهت جوز است یا لقای صفاهان
سنت عشاق چیست؟ برگ عدم ساختن از خاقانی قصیده 173
1. سنت عشاق چیست؟ برگ عدم ساختن
گوهر دل را ز تف مجمر غم ساختن