تا درد و محنت است در این تنگنای خاک از خاقانی قصیده 128
1. تا درد و محنت است در این تنگنای خاک
محنت برای مردم و مردم برای خاک
مرغ شد اندر هوا رقص کنان صبح‌دم از خاقانی قصیده 129
1. مرغ شد اندر هوا رقص کنان صبح‌دم
بلبله را مرغ‌وار وقت سماع است هم
ای لب و زلفین تو مهره و افعی بهم از خاقانی قصیده 130
1. ای لب و زلفین تو مهره و افعی بهم
افعی تو دام دیو مهرهٔ تو مهر جم
گرنه شب از عین عید ساخت طلسمی بخم از خاقانی قصیده 131
1. گرنه شب از عین عید ساخت طلسمی بخم
عین منعل چراست در خط مغرب رقم
طفلی و طفیل توست آدم از خاقانی قصیده 132
1. طفلی و طفیل توست آدم
خردی و زبون توست عالم
با آنکه به موی مانم از غم از خاقانی قصیده 133
1. با آنکه به موی مانم از غم
موئی ز جفا نمی‌کنی کم
ای شحنهٔ شش جهات عالم از خاقانی قصیده 134
1. ای شحنهٔ شش جهات عالم
در چار دری و هفت طارم
آن پیر ما که صبح لقائی است خضر نام از خاقانی قصیده 135
1. آن پیر ما که صبح لقائی است خضر نام
هر صبح بوی چشمهٔ خضر آیدش ز کام
بی‌باغ رخت جهان مبینام از خاقانی قصیده 136
1. بی‌باغ رخت جهان مبینام
بی‌داغ غمت روان مبینام
صبح وارم کآفتابی در نهان آورده‌ام از خاقانی قصیده 137
1. صبح وارم کآفتابی در نهان آورده‌ام
آفتابم کز دم عیسی نشان آورده‌ام
حضرت ستر معلا دیده‌ام از خاقانی قصیده 138
1. حضرت ستر معلا دیده‌ام
ذات سیمرغ آشکارا دیده‌ام
رهروم مقصد امکان به خراسان یابم از خاقانی قصیده 139
1. رهروم مقصد امکان به خراسان یابم
تشنه‌ام مشرب احسان به خراسان یابم