تا درد و محنت است در از خاقانی شروانی قصیده 128
1. تا درد و محنت است در این تنگنای خاک
محنت برای مردم و مردم برای خاک
مرغ شد اندر هوا رقص از خاقانی شروانی قصیده 129
1. مرغ شد اندر هوا رقص کنان صبح‌دم
بلبله را مرغ‌وار وقت سماع است هم
ای لب و زلفین تو مهره از خاقانی شروانی قصیده 130
1. ای لب و زلفین تو مهره و افعی بهم
افعی تو دام دیو مهرهٔ تو مهر جم
گرنه شب از عین عید از خاقانی شروانی قصیده 131
1. گرنه شب از عین عید ساخت طلسمی بخم
عین منعل چراست در خط مغرب رقم
طفلی و طفیل توست آدم از خاقانی شروانی قصیده 132
1. طفلی و طفیل توست آدم
خردی و زبون توست عالم
با آنکه به موی مانم از خاقانی شروانی قصیده 133
1. با آنکه به موی مانم از غم
موئی ز جفا نمی‌کنی کم
ای شحنهٔ شش جهات عالم از خاقانی شروانی قصیده 134
1. ای شحنهٔ شش جهات عالم
در چار دری و هفت طارم
آن پیر ما که صبح لقائی از خاقانی شروانی قصیده 135
1. آن پیر ما که صبح لقائی است خضر نام
هر صبح بوی چشمهٔ خضر آیدش ز کام
بی‌باغ رخت جهان مبینام از خاقانی شروانی قصیده 136
1. بی‌باغ رخت جهان مبینام
بی‌داغ غمت روان مبینام
صبح وارم کآفتابی از خاقانی شروانی قصیده 137
1. صبح وارم کآفتابی در نهان آورده‌ام
آفتابم کز دم عیسی نشان آورده‌ام
حضرت ستر معلا دیده‌ام از خاقانی شروانی قصیده 138
1. حضرت ستر معلا دیده‌ام
ذات سیمرغ آشکارا دیده‌ام
رهروم مقصد امکان از خاقانی شروانی قصیده 139
1. رهروم مقصد امکان به خراسان یابم
تشنه‌ام مشرب احسان به خراسان یابم