عشق تو به گرد هر که برگردد از خاقانی غزل 97
1. عشق تو به گرد هر که برگردد
از زلف تو بی‌قرارتر گردد
آن زمان کو زلف را سر می‌برد از خاقانی غزل 98
1. آن زمان کو زلف را سر می‌برد
از صبا پیوند عنبر می‌برد
سر نیست کز تو بر سر خنجر نمی‌شود از خاقانی غزل 99
1. سر نیست کز تو بر سر خنجر نمی‌شود
تا سر نمی‌شود غمت از سر نمی‌شود
هر زمانی بر دلم باری رسد از خاقانی غزل 100
1. هر زمانی بر دلم باری رسد
وز جهان بر جانم آزاری رسد
عشاق به جز یار سر انداز نخواهند از خاقانی غزل 101
1. عشاق به جز یار سر انداز نخواهند
خوبان به جز از عاشق جان‌باز نخواهند
نگارینا به صحرا رو که صحرا حله می‌پوشد از خاقانی غزل 102
1. نگارینا به صحرا رو که صحرا حله می‌پوشد
ز شادی ارغوان با گل شراب وصل می‌نوشد
عشق تو به هر دلی فرو ناید از خاقانی غزل 103
1. عشق تو به هر دلی فرو ناید
و اندوه تو هر تنی نفرساید
فروغ جمالت نظر برنتابد از خاقانی غزل 104
1. فروغ جمالت نظر برنتابد
صفات خیالت خبر برنتابد
خوی او از خام‌کاری کم نکرد از خاقانی غزل 105
1. خوی او از خام‌کاری کم نکرد
سینهٔ من سوخت چشمش نم نکرد
ذره نماید آفتاب ار به جمال تو رسد از خاقانی غزل 106
1. ذره نماید آفتاب ار به جمال تو رسد
عین کمال خسته باد ار به کمال تو رسد
حاشا که مرا جز تو در دیده کسی باشد از خاقانی غزل 107
1. حاشا که مرا جز تو در دیده کسی باشد
یا جز غم عشق تو در دل هوسی باشد
با یاد تو زهر بر شکر خندد از خاقانی غزل 108
1. با یاد تو زهر بر شکر خندد
با روی تو شام بر سحر خندد