جو به جو عشقت شمار دم زدن از خاقانی شروانی غزل 73
1. جو به جو عشقت شمار دم زدن بر من گرفت
جوجوم کرد و چو بشنید آه من بر من گرفت
سر و زر کو که منت یارم جست از خاقانی شروانی غزل 74
1. سر و زر کو که منت یارم جست
فرصت آمدنت یارم جست
یارب آن خال بر آن لب چه از خاقانی شروانی غزل 75
1. یارب آن خال بر آن لب چه خوش است
بر هلالش نقط از شب چه خوش است
در عشق تو عافیت حرام است از خاقانی شروانی غزل 76
1. در عشق تو عافیت حرام است
آن را که نه عشق پخت خام است
به جائی رسید عشق که بر از خاقانی شروانی غزل 77
1. به جائی رسید عشق که بر جای جان نشست
سلامت کرانه کرد، خود اندر میان نشست
چرا ننهم؟ نهم دل بر خیالت از خاقانی شروانی غزل 78
1. چرا ننهم؟ نهم دل بر خیالت
چرا ندهم؟ دهم جان در وصالت
هر که به سودای چون تو یار از خاقانی شروانی غزل 79
1. هر که به سودای چون تو یار بپرداخت
همتش از بند روزگار بپرداخت
دلم در بحر سودای تو غرق از خاقانی شروانی غزل 80
1. دلم در بحر سودای تو غرق است
نکو بشنو که این معنی نه زرق است
بگشا نقاب رخ که ز ره بر از خاقانی شروانی غزل 81
1. بگشا نقاب رخ که ز ره بر در آیمت
بربند عقد در که کنون دربر آیمت
علم عشق عالی افتاده است از خاقانی شروانی غزل 82
1. علم عشق عالی افتاده است
کیسهٔ صبر خالی افتاده است
فلک در نیکوئی انصاف دادت از خاقانی شروانی غزل 83
1. فلک در نیکوئی انصاف دادت
سرگردن کشان گردن نهادت
بتی کز طرف شب مه را وطن از خاقانی شروانی غزل 84
1. بتی کز طرف شب مه را وطن ساخت
ز سنبل سایبان بر یاسمن ساخت