زان زلف مشک رنگ نسیمی به ما فرست از خاقانی غزل 49
1. زان زلف مشک رنگ نسیمی به ما فرست
یک موی سر به مهر به دست صبا فرست
روی تو دارد ز حسن آنچه پری آن نداشت از خاقانی غزل 50
1. روی تو دارد ز حسن آنچه پری آن نداشت
حسن تو دارد ملک آنکه سلیمان نداشت
به باغ وصل تو خاری، رقیب صد ورد است از خاقانی غزل 51
1. به باغ وصل تو خاری، رقیب صد ورد است
به یاد روی تو دردی، طبیب صد درد است
تیره زلفا بادهٔ روشن کجاست از خاقانی غزل 52
1. تیره زلفا بادهٔ روشن کجاست
دیر وصلا رطل مرد افکن کجاست؟
دردی است درد عشق که درمان پذیر نیست از خاقانی غزل 53
1. دردی است درد عشق که درمان پذیر نیست
از جان گزیر هست و ز جانان گزیر نیست
شمع شب‌ها به جز خیال تو نیست از خاقانی غزل 54
1. شمع شب‌ها به جز خیال تو نیست
باغ جان‌ها به جز جمال تو نیست
سر سودای تو را سینهٔ ما محرم نیست از خاقانی غزل 55
1. سر سودای تو را سینهٔ ما محرم نیست
سینهٔ ما چه که ارواح ملایک هم نیست
ما به غم خو کرده‌ایم ای دوست ما را غم فرست از خاقانی غزل 56
1. ما به غم خو کرده‌ایم ای دوست ما را غم فرست
تحفه‌ای کز غم فرستی نزد ما هردم فرست
بس لابه که بنمودم و دل‌دار نپذرفت از خاقانی غزل 57
1. بس لابه که بنمودم و دل‌دار نپذرفت
صد بار فغان کردم و یک‌بار نپذرفت
شوری ز دو عشق در سر ماست از خاقانی غزل 58
1. شوری ز دو عشق در سر ماست
میدان دل از دو لشکر آراست
دل شد از دست و نه جای سخن است از خاقانی غزل 59
1. دل شد از دست و نه جای سخن است
وز توام جای تظلم زدن است
آن نازنین که عیسی دلها زبان اوست از خاقانی غزل 60
1. آن نازنین که عیسی دلها زبان اوست
عود الصلب من خط زنار سان اوست