دلم که مرغ تو آمد به دام از خاقانی شروانی غزل 358
1. دلم که مرغ تو آمد به دام باز گرفتی
نه خاک تو شدم از من چه گام باز گرفتی
به خرد راه عشق می‌پوئی از خاقانی شروانی غزل 359
1. به خرد راه عشق می‌پوئی
به چراغ آفتاب می‌جوئی
خود لطف بود چندان ای از خاقانی شروانی غزل 360
1. خود لطف بود چندان ای جان که تو داری
دارند بتان لطف نه چندان که تو داری
صید توام فکندی و در خون از خاقانی شروانی غزل 361
1. صید توام فکندی و در خون گذاشتی
صیدی ز خون و خاک چرا برنداشتی
به رخت چه چشم دارم که از خاقانی شروانی غزل 362
1. به رخت چه چشم دارم که نظر دریغ داری
به رهت چه گوش دارم که خبر دریغ داری
زین نیم جان که دارم جانان از خاقانی شروانی غزل 363
1. زین نیم جان که دارم جانان چه خواست گوئی
کرد آنچه خواست با دل از جان چه خواست گوئی
مرا روزی نپرسی کآخر از خاقانی شروانی غزل 364
1. مرا روزی نپرسی کآخر ای غم‌خوار من چونی
دل بیمار تو چون است و تو در تیمار من چونی
هرگز بود به شوخی چشم از خاقانی شروانی غزل 365
1. هرگز بود به شوخی چشم تو عبهری
یا راست‌تر ز قد تو باشد صنوبری
گر قصد جان نداری، خونم از خاقانی شروانی غزل 366
1. گر قصد جان نداری، خونم چرا خوری
انصاف ده که کار ز انصاف می‌بری
خطی بر سوسن از عنبر کشیدی از خاقانی شروانی غزل 367
1. خطی بر سوسن از عنبر کشیدی
سر خورشید در چنبر کشیدی
هدیهٔ پای تو زر بایستی از خاقانی شروانی غزل 368
1. هدیهٔ پای تو زر بایستی
رشوهٔ رای تو زر بایستی
ناز جنگ‌آمیز جانان از خاقانی شروانی غزل 369
1. ناز جنگ‌آمیز جانان برنتابد هر دلی
ساز وصل و سوز هجران برنتابد هر دلی