ز من گسستی و با دیگران از خاقانی شروانی غزل 382
1. ز من گسستی و با دیگران بپیوستی
مرا درست شد اکنون که عهد بشکستی
...
یک زبان داری و صد عشوه‌گری از خاقانی شروانی غزل 383
1. یک زبان داری و صد عشوه‌گری
من و صد جان ز پی عشوه خری
...
تو را افتد که با ما سر از خاقانی شروانی غزل 384
1. تو را افتد که با ما سر برآری
کنی افتادگان را خواستاری
...
در عشق، فتوح چیست؟ دانی از خاقانی شروانی غزل 385
1. در عشق، فتوح چیست؟ دانی
از دوست کرشمهٔ نهانی
...
گویم همه دل منی و جانی از خاقانی شروانی غزل 386
1. گویم همه دل منی و جانی
مانم به تو و به من نمانی
...
خاکم که مرا منی نیابی از خاقانی شروانی غزل 387
1. خاکم که مرا منی نیابی
بادم که مرا تنی نیابی
...
ماهی که مه از قفای او از خاقانی شروانی غزل 388
1. ماهی که مه از قفای او بینی
خورشید ز روی و رای او بینی
...
داور جانی، پس این فریاد از خاقانی شروانی غزل 389
1. داور جانی، پس این فریاد جان چون نشنوی
یارب آخر یارب فریاد خوان چون نشنوی
...
ای رخ نورپاش تو پیشه از خاقانی شروانی غزل 390
1. ای رخ نورپاش تو پیشه گرفته دلبری
رونق آفتاب شد زان رخ هم‌چو مشتری
...
دلم خاک تو شد گو باش من از خاقانی شروانی غزل 391
1. دلم خاک تو شد گو باش من خون می‌خورم باری
ز دست این دل خاکی به دست خون درم باری
...
اذا ما الطیر غنت فی‌الصباح از خاقانی شروانی غزل 392
1. اذا ما الطیر غنت فی‌الصباح
اجب داعی معاطاة الملاح
...
تعاطی الکاس من شان الصبوح از خاقانی شروانی غزل 393
1. تعاطی الکاس من شان الصبوح
فسق بالراح یا ریحان روحی
...