ز من گسستی و با دیگران بپیوستی از خاقانی غزل 382
1. ز من گسستی و با دیگران بپیوستی
مرا درست شد اکنون که عهد بشکستی
یک زبان داری و صد عشوه‌گری از خاقانی غزل 383
1. یک زبان داری و صد عشوه‌گری
من و صد جان ز پی عشوه خری
تو را افتد که با ما سر برآری از خاقانی غزل 384
1. تو را افتد که با ما سر برآری
کنی افتادگان را خواستاری
در عشق، فتوح چیست؟ دانی از خاقانی غزل 385
1. در عشق، فتوح چیست؟ دانی
از دوست کرشمهٔ نهانی
گویم همه دل منی و جانی از خاقانی غزل 386
1. گویم همه دل منی و جانی
مانم به تو و به من نمانی
خاکم که مرا منی نیابی از خاقانی غزل 387
1. خاکم که مرا منی نیابی
بادم که مرا تنی نیابی
ماهی که مه از قفای او بینی از خاقانی غزل 388
1. ماهی که مه از قفای او بینی
خورشید ز روی و رای او بینی
داور جانی، پس این فریاد جان چون نشنوی از خاقانی غزل 389
1. داور جانی، پس این فریاد جان چون نشنوی
یارب آخر یارب فریاد خوان چون نشنوی
ای رخ نورپاش تو پیشه گرفته دلبری از خاقانی غزل 390
1. ای رخ نورپاش تو پیشه گرفته دلبری
رونق آفتاب شد زان رخ هم‌چو مشتری
دلم خاک تو شد گو باش من خون می‌خورم باری از خاقانی غزل 391
1. دلم خاک تو شد گو باش من خون می‌خورم باری
ز دست این دل خاکی به دست خون درم باری
اذا ما الطیر غنت فی‌الصباح از خاقانی غزل 392
1. اذا ما الطیر غنت فی‌الصباح
اجب داعی معاطاة الملاح
تعاطی الکاس من شان الصبوح از خاقانی غزل 393
1. تعاطی الکاس من شان الصبوح
فسق بالراح یا ریحان روحی