دشوار عشق بر دلم آسان نمی‌کنی از خاقانی غزل 370
1. دشوار عشق بر دلم آسان نمی‌کنی
درد مرا به بوسی درمان نمی‌کنی
گرنه تو ای زود سیر تشنهٔ خون منی از خاقانی غزل 371
1. گرنه تو ای زود سیر تشنهٔ خون منی
با من دیرینه دوست چند کنی دشمنی
چه کرد این بنده جز آزاد مردی از خاقانی غزل 372
1. چه کرد این بنده جز آزاد مردی
که گرد خاطر او برنگردی
مرا تا جان بود جانان تو باشی از خاقانی غزل 373
1. مرا تا جان بود جانان تو باشی
ز جان خوش‌تر چه باشد آن تو باشی
گر بر در وصالت امید بار بودی از خاقانی غزل 374
1. گر بر در وصالت امید بار بودی
بس دیده کز جمالت امیدوار بودی
با هیچ دوست دست به پیمان نمی‌دهی از خاقانی غزل 375
1. با هیچ دوست دست به پیمان نمی‌دهی
کار شکستگان را سامان نمی‌دهی
دلم غارتیدی ز بس ترک‌تازی از خاقانی غزل 376
1. دلم غارتیدی ز بس ترک‌تازی
ز پایم فکندی ز بس دست یازی
خاک شدم در تو را آب رخم چرا بری از خاقانی غزل 377
1. خاک شدم در تو را آب رخم چرا بری
داشتمت به خون دل خون دلم چرا خوری
هر روز به هر دستی رنگی دگر آمیزی از خاقانی غزل 378
1. هر روز به هر دستی رنگی دگر آمیزی
هر لحظه به هر چشمی شور دگر انگیزی
از بوالعجبی هردم رنگ دگر آمیزی از خاقانی غزل 379
1. از بوالعجبی هردم رنگ دگر آمیزی
عیسی نه‌ای و روزی صد رنگ برآمیزی
ای دیده ره ز ظلمت غم چون برون بری از خاقانی غزل 380
1. ای دیده ره ز ظلمت غم چون برون بری
چون نور دل نماند برون راه چون بری
عتاب رنگ به من نامه‌ای فرستادی از خاقانی غزل 381
1. عتاب رنگ به من نامه‌ای فرستادی
مرا به پردهٔ تشریف راه نو دادی