جان از تنم برآید چون از درم درآئی از خاقانی غزل 346
1. جان از تنم برآید چون از درم درآئی
لب را به جای جانی بنشان به کدخدائی
هر زمان بر جان من باری نهی از خاقانی غزل 347
1. هر زمان بر جان من باری نهی
وین دل غم‌خواره را خاری نهی
دیدی که هیچگونه مراعات من نکردی از خاقانی غزل 348
1. دیدی که هیچگونه مراعات من نکردی
در کار من قدم ننهادی به پای‌مردی
ز بدخوئی دمی خو وانکردی از خاقانی غزل 349
1. ز بدخوئی دمی خو وانکردی
مراعاتی بجای ما نکردی
کاشکی جز تو کسی داشتمی از خاقانی غزل 350
1. کاشکی جز تو کسی داشتمی
یا به تو دسترسی داشتمی
درآ کز یک نظر جان تازه کردی از خاقانی غزل 351
1. درآ کز یک نظر جان تازه کردی
بسا عشق کهن کان تازه کردی
دوست داری که دوستدار کشی از خاقانی غزل 352
1. دوست داری که دوستدار کشی
هر دلی را هزار بار کشی
تا لوح جفا درست کردی از خاقانی غزل 353
1. تا لوح جفا درست کردی
سر کیسهٔ عهد سست کردی
ز دلت چه داد خواهم که نه داور منی از خاقانی غزل 354
1. ز دلت چه داد خواهم که نه داور منی
ز غمت چه شاد باشم که نه غم‌خور منی
خاک توام مرا چه خوری خون به دوستی از خاقانی غزل 355
1. خاک توام مرا چه خوری خون به دوستی
جان منی مرا مکش اکنون به دوستی
دل نداند تو را چنان که توئی از خاقانی غزل 356
1. دل نداند تو را چنان که توئی
جان نگنجد در آن میان که توئی
بانگ آمد از قنینه کباد بر خرابی از خاقانی غزل 357
1. بانگ آمد از قنینه کباد بر خرابی
دریاب کار عشرت گر مرد کار آبی