خاک بغداد در آب بصرم بایستی از خاقانی غزل 323
1. خاک بغداد در آب بصرم بایستی
چشمهٔ دجله میان جگرم بایستی
شوریده کرد ما را عشق پری جمالی از خاقانی غزل 324
1. شوریده کرد ما را عشق پری جمالی
هر چشم زد ز دستش داریم گوشمالی
ای راحت جان‌ها به تو، آرام جان کیستی از خاقانی غزل 325
1. ای راحت جان‌ها به تو، آرام جان کیستی
دل در هوس جان می‌دهد، تو دلستان کیستی
ای سرو غنچه لب ز گلستان کیستی از خاقانی غزل 326
1. ای سرو غنچه لب ز گلستان کیستی
وی ماه روز وش ز شبستان کیستی
ای ترک دلستان ز شبستان کیستی از خاقانی غزل 327
1. ای ترک دلستان ز شبستان کیستی
خوش دلبری، ندانم جانان کیستی
کردی نخست با ما عهدی چنان که دانی از خاقانی غزل 328
1. کردی نخست با ما عهدی چنان که دانی
ماند بدان که بر سر آن عهد خود نمانی
یکی بخرام در بستان که تا سرو روان بینی از خاقانی غزل 329
1. یکی بخرام در بستان که تا سرو روان بینی
دلت بگرفت در خانه برون آتا جهان بینی
زرهٔ زلف بر قبا شکنی از خاقانی غزل 330
1. زرهٔ زلف بر قبا شکنی
آه در جان آشنا شکنی
این چه شور است آخر ای جان کز جهان انگیختی از خاقانی غزل 331
1. این چه شور است آخر ای جان کز جهان انگیختی
گرد فتنه است اینکه از میدان جان انگیختی
جان بخشمت آن ساعت کز لب شکرم بخشی از خاقانی غزل 332
1. جان بخشمت آن ساعت کز لب شکرم بخشی
دانم که تو ز آن لب‌ها جانی دگرم بخشی
تا بیش دل خراب داری از خاقانی غزل 333
1. تا بیش دل خراب داری
دل بیش کند ز جان‌سپاری
تب‌ها کشم از هجر تو شب‌های جدائی از خاقانی غزل 334
1. تب‌ها کشم از هجر تو شب‌های جدائی
تب‌ها شودم بسته چو لب‌ها بگشایی