غزلیات در دیوان اشعار خاقانی شروانی

1 طاقتی کو که به سر منزل جانان برسم ناتوان مورم و خود کی به سلیمان برسم

2 خضر لب تشنه در این بادیه سرگردان داشت راه ننمود که بر چشمهٔ حیوان برسم

3 شب تار و ره دور و خطر مدعیان تا در دوست ندانم به چه عنوان برسم

4 عوض شکوه کنم شکر چو یوسف اظهار من به دولت اگر از سیلی اخوان برسم

1 دارم سر آنکه سر برآرم خود را ز دو کون بر سر آرم

2 بر هامهٔ ره روان نهم پای همت ز وجود برتر آرم

3 بر لاشهٔ عجز بر نهم رخت تا رخش قدر عنان درآرم

4 این دار خلافت پدر را در زیر نگین مسخر آرم

1 از گلستان وصل نسیمی شنیده‌ام دامن گرفته بر اثر آن دویده‌ام

2 بی‌بدرقه به کوی وصالش گذشته‌ام بی‌واسطه به حضرت خاصش رسیده‌ام

3 اینجا گذاشته پر و بالی که داشته آنجا که اوست هم به پر او پریده‌ام

4 این مرغ آشیان ازل را به تیغ عشق پیش سرای پردهٔ او سر بریده‌ام

1 دلا زارت برون نتوان نهادن قدم در موج خون نتوان نهادن

2 بر اسب عمر هرای جوانی است بر او زین سرنگون نتوان نهادن

3 تو را هر دم غم صد ساله روزی است ذخیره زین فزون نتوان نهادن

4 به کتف عمر میکش بار محنت که بر دهر حرون نتوان نهادن

1 خرمی کان فلک دهد غم دان دل که با غم بساخت خرم دان

2 سنت اهل عشق خواهی داشت درد را هم مزاج مرهم دان

3 به عیاری که هفت مردان راست نقش شش روز کمتر از کم دان

4 دوستان همچو مهر، نمامند دشمنان همچو ماه، محرم دان

1 برون از جهان تکیه جایی طلب کن ورای خرد پیشوایی طلب کن

2 قلم برکش و بر دو گیتی رقم زن قدم درنه و رهنمایی طلب کن

3 جهان فرش توست آستینی برافشان فلک عرش توست استوایی طلب کن

4 همه درد چشم تو شد هستی تو شو از نیستی توتیایی طلب کن

1 سوختم چون بوی برناید ز من وآتش غم روی ننماید ز من

2 من ز عشق آراستم بازارها عشق بازاری نیاراید ز من

3 تا نیارم زر رخ از لعل اشک دل ز محنت‌ها نیاساید ز من

4 ای خیال یار در خورد آمدی بی‌تو دانی هیچ نگشاید ز من

1 ای صبح مرا حدیث آن مه کن ای باد، مرا ز زلفش آگه کن

2 ای قرصهٔ آفتاب پیش من بگشای زبان، قصد آن مه کن

3 ای خیل خیال دوست هر ساعت از سبزهٔ جان مرا چراگه کن

4 ای لاف زده ز عشق و دل داده جان هم بده و به کوی او ره کن

1 غصهٔ آسمان خورم دم نزنم، دریغ من در خم شست آسمان بسته منم، دریغ من

2 چون دم سرد صبح‌دم کآتش روز بردهد آتش دل برآورد دم زدنم، دریغ من

3 بین که پل جفا فلک بر دل من شکست و من این پل آب رنگ را کی شکنم، دریغ من

4 برکنم از زمین دل بیخ امل به بیل غم خار اجل ز راه جان برنکنم، دریغ من

1 دلا با عشق پیمان تازه گردان برات عشق بر جان تازه گردان

2 به کفرش ز اول ایمان آر و آنگه چو ایمان گفتی ایمان تازه گردان

3 نماز عاشقان بی‌بت روا نیست سجود بت‌پرستان تازه گردان

4 چه رانی کشتی اندیشه در خشک گرت سوزی است طوفان تازه گردان