روی است بنامیزد یا ماه تمام است آن از خاقانی غزل 287
1. روی است بنامیزد یا ماه تمام است آن
زلف است تعالی الله یا تافته دام است آن
تا مرا سودای تو خالی نگرداند ز من از خاقانی غزل 288
1. تا مرا سودای تو خالی نگرداند ز من
با تو ننشینم به کام خویشتن بی‌خویشتن
تا دل غم او دارد نتوان غم جان خوردن از خاقانی غزل 289
1. تا دل غم او دارد نتوان غم جان خوردن
با انده او زشت است اندوه جهان خوردن
در یک سخن آن همه عتیبش بین از خاقانی غزل 290
1. در یک سخن آن همه عتیبش بین
در یک نظر این همه فریبش بین
شب من دام خورشید است گوئی زلف یار است این از خاقانی غزل 291
1. شب من دام خورشید است گوئی زلف یار است این
شب است این یا غلط کردم که عید روزگار است این
درد دل گویم از نهان بشنو از خاقانی غزل 292
1. درد دل گویم از نهان بشنو
راز، بی‌زحمت زبان بشنو
آخر چه خون کرد این دلم کامد به ناخن خون او از خاقانی غزل 293
1. آخر چه خون کرد این دلم کامد به ناخن خون او
هم ناخنی کمتر نگشت اندوه روز افزون او
تو چه دانی که من از وفا چه نمودم به جای تو از خاقانی غزل 294
1. تو چه دانی که من از وفا چه نمودم به جای تو
علم الله که جان من چه کشید از جفای تو
سینه پر آتشم چو میغ از تو از خاقانی غزل 295
1. سینه پر آتشم چو میغ از تو
چهرهٔ پر گوهرم چو تیغ از تو
شد آبروی عاشقان از خوی آتش‌ناک تو از خاقانی غزل 296
1. شد آبروی عاشقان از خوی آتش‌ناک تو
بنشین و بنشان باد خویش ای جان عاشق خاک تو
گرچه جانی از نظر پنهان مشو از خاقانی غزل 297
1. گرچه جانی از نظر پنهان مشو
رحم کن در خون جان ای جان مشو
چه کرده‌ام بجای تو که نیستم سزای تو از خاقانی غزل 298
1. چه کرده‌ام بجای تو که نیستم سزای تو
نه از هوای دلبران بری شدم برای تو