ما دل به دست مهر تو زان باز داده‌ایم از خاقانی غزل 263
1. ما دل به دست مهر تو زان باز داده‌ایم
کاندر طریق عشق تو گرم اوفتاده‌ایم
تا من پی آن زلف سرافکنده همی دارم از خاقانی غزل 264
1. تا من پی آن زلف سرافکنده همی دارم
چون شمع گهی گریه و گه خنده همی دارم
تو را در دوستی رائی نمی‌بینم، نمی‌بینم از خاقانی غزل 265
1. تو را در دوستی رائی نمی‌بینم، نمی‌بینم
چو راز اندر دلت جائی نمی‌بینم، نمی‌بینم
دست از دو جهان کشیده خواهم از خاقانی غزل 266
1. دست از دو جهان کشیده خواهم
یک اهل به جان خریده خواهم
ز باغت به جز بوی و رنگی نبینم از خاقانی غزل 267
1. ز باغت به جز بوی و رنگی نبینم
خود آن بوی را هم درنگی نبینم
ز باغ عافیت بوئی ندارم از خاقانی غزل 268
1. ز باغ عافیت بوئی ندارم
که دل گم گشت و دل‌جویی ندارم
طاقتی کو که به سر منزل جانان برسم از خاقانی غزل 269
1. طاقتی کو که به سر منزل جانان برسم
ناتوان مورم و خود کی به سلیمان برسم
دارم سر آنکه سر برآرم از خاقانی غزل 270
1. دارم سر آنکه سر برآرم
خود را ز دو کون بر سر آرم
از گلستان وصل نسیمی شنیده‌ام از خاقانی غزل 271
1. از گلستان وصل نسیمی شنیده‌ام
دامن گرفته بر اثر آن دویده‌ام
دلا زارت برون نتوان نهادن از خاقانی غزل 272
1. دلا زارت برون نتوان نهادن
قدم در موج خون نتوان نهادن
خرمی کان فلک دهد غم دان از خاقانی غزل 273
1. خرمی کان فلک دهد غم دان
دل که با غم بساخت خرم دان
برون از جهان تکیه جایی طلب کن از خاقانی غزل 274
1. برون از جهان تکیه جایی طلب کن
ورای خرد پیشوایی طلب کن