سوختم چون بوی برناید ز من از خاقانی غزل 275
1. سوختم چون بوی برناید ز من
وآتش غم روی ننماید ز من
ای صبح مرا حدیث آن مه کن از خاقانی غزل 276
1. ای صبح مرا حدیث آن مه کن
ای باد، مرا ز زلفش آگه کن
غصهٔ آسمان خورم دم نزنم، دریغ من از خاقانی غزل 277
1. غصهٔ آسمان خورم دم نزنم، دریغ من
در خم شست آسمان بسته منم، دریغ من
دلا با عشق پیمان تازه گردان از خاقانی غزل 278
1. دلا با عشق پیمان تازه گردان
برات عشق بر جان تازه گردان
رخش حسن ای جان شگرفی را به میدان درفکن از خاقانی غزل 279
1. رخش حسن ای جان شگرفی را به میدان درفکن
گوی کن سرها و گوها را به چوگان درفکن
دلم دردمند است باری برافکن از خاقانی غزل 280
1. دلم دردمند است باری برافکن
بر افکندهٔ خود نظر بهتر افکن
آب و سنگم داد بر باد آتش سودای من از خاقانی غزل 281
1. آب و سنگم داد بر باد آتش سودای من
از پری روئی مسلسل شد دل شیدای من
ترک سن سن گوی توسن خوی سوسن بوی من از خاقانی غزل 282
1. ترک سن سن گوی توسن خوی سوسن بوی من
گر نگه کردی به سوی من نبودی سوی من
از عشق دوست بین که چه آمد به روی من از خاقانی غزل 283
1. از عشق دوست بین که چه آمد به روی من
کز غم مرا بکشت و نیازرد موی من
ای باد بوی یوسف دلها به ما رسان از خاقانی غزل 284
1. ای باد بوی یوسف دلها به ما رسان
یک نوبر از نهال دل ما به ما رسان
بر سر بازار عشق آزاد نتوان آمدن از خاقانی غزل 285
1. بر سر بازار عشق آزاد نتوان آمدن
بنده باید بودن و در بیع جانان آمدن
ای لعل تو پرده‌دار پروین از خاقانی غزل 286
1. ای لعل تو پرده‌دار پروین
وای زلف تو سایبان نسرین