از تف دل آتشین دهانم از خاقانی غزل 239
1. از تف دل آتشین دهانم
زان نام تو بر زبان نرانم
کفر است راز عشقت پنهان چرا ندارم از خاقانی غزل 240
1. کفر است راز عشقت پنهان چرا ندارم
دارم به کفر عشقت ایمان چرا ندارم
نازی است تو را در سر، کمتر نکنی دانم از خاقانی غزل 241
1. نازی است تو را در سر، کمتر نکنی دانم
دردی است مرا در دل، باور نکنی دانم
به میدان وفا یارم چنان آمد که من خواهم از خاقانی غزل 242
1. به میدان وفا یارم چنان آمد که من خواهم
ز دیوان هواکارم چنان آمد که من خواهم
گفتم به ری مراد دل آسان برآورم از خاقانی غزل 243
1. گفتم به ری مراد دل آسان برآورم
ز آنجا سفر به خاک خراسان برآورم
مرا گوئی چه سر داری، سر سودای او دارم از خاقانی غزل 244
1. مرا گوئی چه سر داری، سر سودای او دارم
به خاک پای او کامید خاک پای او دارم
چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم از خاقانی غزل 245
1. چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم
چون کار به جان آری جان دگرت خوانم
گر رحم کنی جانا جان بر سرت افشانم از خاقانی غزل 246
1. گر رحم کنی جانا جان بر سرت افشانم
ور زخم زنی دل را بر خنجرت افشانم
ما پیشکش تو جان فرستیم از خاقانی غزل 247
1. ما پیشکش تو جان فرستیم
ور دست رسد جهان فرستیم
دیده در کار لب و خالش کنم از خاقانی غزل 248
1. دیده در کار لب و خالش کنم
پیشکش هم جان و هم مالش کنم
دل به سودای بتان دربسته‌ام از خاقانی غزل 249
1. دل به سودای بتان دربسته‌ام
بت‌پرستی را میان دربسته‌ام
جانا ز سر مهر تو گشتن نتوانم از خاقانی غزل 250
1. جانا ز سر مهر تو گشتن نتوانم
وز راه هوای تو گذشتن نتوانم