از تف دل آتشین دهانم از خاقانی شروانی غزل 239
1. از تف دل آتشین دهانم
زان نام تو بر زبان نرانم
کفر است راز عشقت پنهان از خاقانی شروانی غزل 240
1. کفر است راز عشقت پنهان چرا ندارم
دارم به کفر عشقت ایمان چرا ندارم
نازی است تو را در سر، از خاقانی شروانی غزل 241
1. نازی است تو را در سر، کمتر نکنی دانم
دردی است مرا در دل، باور نکنی دانم
به میدان وفا یارم چنان از خاقانی شروانی غزل 242
1. به میدان وفا یارم چنان آمد که من خواهم
ز دیوان هواکارم چنان آمد که من خواهم
گفتم به ری مراد دل آسان از خاقانی شروانی غزل 243
1. گفتم به ری مراد دل آسان برآورم
ز آنجا سفر به خاک خراسان برآورم
مرا گوئی چه سر داری، از خاقانی شروانی غزل 244
1. مرا گوئی چه سر داری، سر سودای او دارم
به خاک پای او کامید خاک پای او دارم
چون تلخ سخن رانی تنگ از خاقانی شروانی غزل 245
1. چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم
چون کار به جان آری جان دگرت خوانم
گر رحم کنی جانا جان بر از خاقانی شروانی غزل 246
1. گر رحم کنی جانا جان بر سرت افشانم
ور زخم زنی دل را بر خنجرت افشانم
ما پیشکش تو جان فرستیم از خاقانی شروانی غزل 247
1. ما پیشکش تو جان فرستیم
ور دست رسد جهان فرستیم
دیده در کار لب و خالش از خاقانی شروانی غزل 248
1. دیده در کار لب و خالش کنم
پیشکش هم جان و هم مالش کنم
دل به سودای بتان دربسته‌ام از خاقانی شروانی غزل 249
1. دل به سودای بتان دربسته‌ام
بت‌پرستی را میان دربسته‌ام
جانا ز سر مهر تو گشتن از خاقانی شروانی غزل 250
1. جانا ز سر مهر تو گشتن نتوانم
وز راه هوای تو گذشتن نتوانم