دردی که مرا هست به مرهم نفروشم از خاقانی غزل 227
1. دردی که مرا هست به مرهم نفروشم
ور عافیتش صرف دهی هم نفروشم
خون دلم مخور که غمان تو می‌خورم از خاقانی غزل 228
1. خون دلم مخور که غمان تو می‌خورم
رحمی بکن که زخم سنان تو می‌خورم
ما از عراق جان غم آلود می‌بریم از خاقانی غزل 229
1. ما از عراق جان غم آلود می‌بریم
وز آتش جگر دل پردود می‌بریم
الصبوح ای دل که ما بزم قلندر ساختیم از خاقانی غزل 230
1. الصبوح ای دل که ما بزم قلندر ساختیم
چون مغان از قلهٔ می قبله‌ای برساختیم
به کوی عشق تو جان در میان راه نهم از خاقانی غزل 231
1. به کوی عشق تو جان در میان راه نهم
کلاه بنهم و سر بر سر کلاه نهم
ای قوم الغیاث که کار اوفتاده‌ایم از خاقانی غزل 232
1. ای قوم الغیاث که کار اوفتاده‌ایم
یاری دهید کز دل یار اوفتاده‌ایم
یک نظر دوش از شکنج زلف او دزدیده‌ام از خاقانی غزل 233
1. یک نظر دوش از شکنج زلف او دزدیده‌ام
زیر هر تار صد شکنجی جهان جان دیده‌ام
دل بشد از دست دوست را به چه جویم از خاقانی غزل 234
1. دل بشد از دست دوست را به چه جویم
نطق فروبست، حال دل به چه گویم
زنگ دل از آب روی شستیم از خاقانی غزل 235
1. زنگ دل از آب روی شستیم
وز درد هوا سبوی شستیم
این خود چه صورت است که من پای‌بست اویم از خاقانی غزل 236
1. این خود چه صورت است که من پای‌بست اویم
وین خود چه آفت است که من زیر دست اویم
گفتم آه آتشین بس کن، نه من خاک توام از خاقانی غزل 237
1. گفتم آه آتشین بس کن، نه من خاک توام
نه مسلسل هم‌چو آبم تا هوسناک توام
نام تو چون بر زبان می‌آیدم از خاقانی غزل 238
1. نام تو چون بر زبان می‌آیدم
آب حیوان در دهان می‌آیدم