خیز و به ایام گل بادهٔ گلگون بیار از خاقانی غزل 192
1. خیز و به ایام گل بادهٔ گلگون بیار
نوبت دی فوت شد نوبت اکنون بیار
بر سر من نامده است از تو جفاجوی تر از خاقانی غزل 193
1. بر سر من نامده است از تو جفاجوی تر
در همه عالم توئی از همه بدخوی‌تر
رحم کن رحم، نظر باز مگیر از خاقانی غزل 194
1. رحم کن رحم، نظر باز مگیر
لطف کن لطف، خبر بازمگیر
حدیث توبه رها کن سبوی باده بیار از خاقانی غزل 195
1. حدیث توبه رها کن سبوی باده بیار
سرم کدو چکنی یک کدوی باده بیار
آن خال جو سنگش ببین، آن روی گندمگون نگر از خاقانی غزل 196
1. آن خال جو سنگش ببین، آن روی گندمگون نگر
بر خاک راه او مرا جو جو دل پر خون‌نگر
سرهای سراندازان در پای تو اولی‌تر از خاقانی غزل 197
1. سرهای سراندازان در پای تو اولی‌تر
در سینهٔ جان‌بازان سودای تو اولی‌تر
فتاده‌ام به طلسم کشاکش تقدیر از خاقانی غزل 198
1. فتاده‌ام به طلسم کشاکش تقدیر
نه گرد خانه به دوشم نه خاک دامن‌گیر
روز عمرم در شب افتاده است باز از خاقانی غزل 199
1. روز عمرم در شب افتاده است باز
وز شبم روز عنا زاده است باز
ای دل آن زنار نگسستی هنوز از خاقانی غزل 200
1. ای دل آن زنار نگسستی هنوز
رشتهٔ پندار نگسستی هنوز
دهان شیشه گشا صبح شد شراب بریز از خاقانی غزل 201
1. دهان شیشه گشا صبح شد شراب بریز
میی به ساغر من همچو آفتاب بریز
از این ده‌رنگ‌تر یاری نپندارم که دارد کس از خاقانی غزل 202
1. از این ده‌رنگ‌تر یاری نپندارم که دارد کس
از این بی‌نورتر کاری نپندارم که دارد کس
بوی وفا ز گلبن عالم نیافت کس از خاقانی غزل 203
1. بوی وفا ز گلبن عالم نیافت کس
تا اوست اندر او دل خرم نیافت کس