سر زلفت چو در جولان بیاید از خاقانی غزل 144
1. سر زلفت چو در جولان بیاید
به ساعت فتنه در میدان بیاید
دل دادم و کار برنیامد از خاقانی غزل 145
1. دل دادم و کار برنیامد
کام از لب یار برنیامد
مرا غم تو به خمار خانه باز آورد از خاقانی غزل 146
1. مرا غم تو به خمار خانه باز آورد
ز راه کعبه به کوی مغانه باز آورد
مکن کز چشم من بر خاک سیل آتشین خیزد از خاقانی غزل 147
1. مکن کز چشم من بر خاک سیل آتشین خیزد
نترسی ز آن چنان سیلی کزو آتش چنین خیزد
بر دل غم فراقت آسان چگونه باشد از خاقانی غزل 148
1. بر دل غم فراقت آسان چگونه باشد
دل را قیامت آمد شادان چگونه باشد
شور عشق تو در جهان افتاد از خاقانی غزل 149
1. شور عشق تو در جهان افتاد
بیدلان را به جان زیان افتاد
عقل ز دست غمت دست به سر می‌رود از خاقانی غزل 150
1. عقل ز دست غمت دست به سر می‌رود
بر سر کوی تو باد هم به خطر می‌رود
روی تو را در رکاب شمس و قمر می‌رود از خاقانی غزل 151
1. روی تو را در رکاب شمس و قمر می‌رود
لعل تو را در عنان شهد و شکر می‌رود
دل سکهٔ عشق می‌نگرداند از خاقانی غزل 152
1. دل سکهٔ عشق می‌نگرداند
جان خطبهٔ عافیت نمی‌خواند
تا مرا عشق یار غار افتاد از خاقانی غزل 153
1. تا مرا عشق یار غار افتاد
پای من در دهان مار افتاد
دلبر آن به که کسش نشناسد از خاقانی غزل 154
1. دلبر آن به که کسش نشناسد
نوبر آن به که خسش نشناسد
نقش تو خیال برنتابد از خاقانی غزل 155
1. نقش تو خیال برنتابد
حسن تو زوال برنتابد