ای دل اگرت بوصل از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 61
1. ای دل اگرت بوصل دلدار هواست
مرگ خود و زندگیت ازو باید خواست
تا دل بهوا جویی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 62
1. تا دل بهوا جویی مهرت برخاست
هر شب غم تو تا بسحر مونس ماست
در چاه ز نخدانت از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 63
1. در چاه ز نخدانت دل ما بنواست
وان خیال سیاه تو بدین حال گواست
چون ساغر می راز از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 64
1. چون ساغر می راز نهانم پیداست
خون دل و مغز استخوانم پیداست
اقطاع طرب در از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 65
1. اقطاع طرب در نظر ساغر ماست
سر سبزی عیش در سر ساغر ماست
از هر چه بدو میل از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 66
1. از هر چه بدو میل دل غافل ماست
جز حیرت و حسرت چه دگر حاصل ماست؟
زلف سیهت که آشیان از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 67
1. زلف سیهت که آشیان دل ماست
شوریده و آشفته بسان دل ماست
ای هست وزنیست از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 68
1. ای هست وزنیست برتر اندیشۀ ماست
زان سوی جهان جسم و جان بیشۀ ماست
آتش که بطبع جان از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 69
1. آتش که بطبع جان کداز آمده است
وز روی نهاد سرفراز آمده است
امروز مرا ز چشم از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 70
1. امروز مرا ز چشم بارندگی است
تا شب زدلم رنج و پراکندگی است
هر لحظه دل اندر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 71
1. هر لحظه دل اندر هوسی نتوان بست
دل در هوسی هر نفسی نتوان بست
رنگ رخ زر ز سکّۀ از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 72
1. رنگ رخ زر ز سکّۀ دولت تست
خون در رگ کان ز جودیی منّت تست