زلف تو که در سیه گری چا کرتست از کمال‌الدین رباعی 73
1. زلف تو که در سیه گری چا کرتست
گویی که ز مشک افسری بر سر تست
چشم تو که بیماری او ننهفتست از کمال‌الدین رباعی 74
1. چشم تو که بیماری او ننهفتست
در خیره کشی طاق فلک را جفتست
از روی تو زلف پاره یی بگرفتست از کمال‌الدین رباعی 75
1. از روی تو زلف پاره یی بگرفتست
هر حلقه ازو کناره یی بگرفتست
ای آنکه زمانه کمترین بندۀ تست از کمال‌الدین رباعی 76
1. ای آنکه زمانه کمترین بندۀ تست
خورشید غلام رای درخشنده تست
خورشید غلام رای درخشندهٔ تست از کمال‌الدین رباعی 77
1. خورشید غلام رای درخشندهٔ تست
هر کوست خداوند هنر بندهٔ تست
خون خوارۀ مهربان غمزه تست از کمال‌الدین رباعی 78
1. خون خوارۀ مهربان غمزه تست
مرد افگن و مست و ناتوان غمزۀ تست
چون تیغ زند اجل سپرها هیچست از کمال‌الدین رباعی 79
1. چون تیغ زند اجل سپرها هیچست
وین حشمت و جاه و مال وزرها هیچست
اشکم که ز خون این دل ناشادست از کمال‌الدین رباعی 80
1. اشکم که ز خون این دل ناشادست
از بی آبی ز چشم من افتادست
آتش که همه دلی ازو ناشادست از کمال‌الدین رباعی 81
1. آتش که همه دلی ازو ناشادست
بنیاد سرافرازی او بر بادست
گر مهرۀ ما از تو جدا افتادست از کمال‌الدین رباعی 82
1. گر مهرۀ ما از تو جدا افتادست
این نیز هم از طالع ما افتادست
آن غنچۀ گل نگر چه چست افتادست از کمال‌الدین رباعی 83
1. آن غنچۀ گل نگر چه چست افتادست
بر داشته آخر و نخست افتادست
در پای تو دل گرچه زبون افتادست از کمال‌الدین رباعی 84
1. در پای تو دل گرچه زبون افتادست
در جستن وصل بین که چون افتادست